Kimse bilmeyecek seni
Hiç kimse
Ben her hecede seni okuyacağım
Her şarkıda seni mırıldanacağım
Her gece seni anlatacağım yıldızlara
Kimse bilmeyecek
Durup dururken gülümseyeceğim
Kimse anlamayacak aklımdan senin geçtiğini
Bazen sen akacak göz pınarlarımdan
"Neyin var? " diyecekler
Hiç diyeceğim, Hiçbir şey.
Ben sana susacağım çığlık çığlığa
Kimse duymayacak
Hayallerini yaşayacağım, kimse görmeyecek
Gün gelecek yorulacağım
"Ben" diyeceğim "Onu" diyeceğim,
Sonrasına gücüm yetmeyecek
"O kim? " diye soracaklar bana
"O bendim " diyeceğim
Sonra ekleyeceğim içimden,
"Ben oydum "...
Ama yine kimse bilmeyecek
Allah tan başka..
Seni özlemeye utanıyorum sana özlediğimi söyleyemeyecek kadar bizi bitirmiş olmana da sen utan şimdi sarıl haksızlığının boynuna ağla ben kalbimin hatrına susacağım vurulan benim sen boşuna ölüyorsun....
Bu sabah, toprağın uykusu uzun sürdü.
Güneş, göz kapaklarını usulca aralayan bir çocuk gibi geldi yamaçtan,
üşüyerek, ürkerek, sanki bir şeyi uyandırmak istemiyordu.
sormuyorum
Umutsuzluktu insanın içini kemiren.
Bir hülyaya dalıp saatlerce düşündüren.
Ve en çok buydu insanı üzen.
Seni özlemeye utanıyorum.
Sana özlediğimi söyleyemeyecek kadar bizi bitirmiş olmana da sen utan.
Şimdi sarıl haksızlığının boynuna ağla, ben kalbimin hatrına susacağım