Yola düşmek...
Yollar bazılarına çok iyi gelir. Ben de kesinlikle onlardan biriyimdir.
Uzun yolculukları severim. Düşünmek için, yazmak için, zihni boşaltmak için, bulmak için hakeza unutmak için iyi gelir çoğu zaman.
Herkesin bir yorumu vardır illa yol ile alakalı. Kimi aramaya gider, kimi bulmaya, kimi de kaybetmeye. Yolculuklar çeşit çeşittir kuşkusuz.
Uzun hikayenin yolculuğu ise bir uzun hikaye yazmak için olsa gerek...
Kitaba gelirsek: Nefes almaya ve kısa bir zaman diliminde kitap bitirme hissine ihtiyaç duyuyorsanız tam böyle bir kitap Uzun Hikaye.
Zira kısa vakitlere sahip olan çoğu insan okuduğunu yarım bırakmak zorunda kalabiliyor. Bu da insanda kitap okuma alışkanlığını sekteye uğratıyor. Böyle zamanlarda kısa ve çabuk okunurluğa sahip olan kitaplar can suyu hükmündedir.
Aynı zamanda Yazar Mustafa Kutlu' dan okuduğum ilk hikaye kitabı.
Belirtmeliyim ki, dilin akıcılığı, hikayenin sadeliği beni memnun etti. kalbe dokunan yerlerinde ise; yine mi bir acı hikayesi okuyorum diye içimden geçirmedim degil. Sebebiyse üst üste aynı hikayelere denk gelmem oldu.
Hayat zaten acımasız, insanlar acılarını dindirmek için kitaplara sarılıyor fakat kitaplardaki hikayeler de hayatın içinden olunca illa bir acıya denk geliyorsunuz. Kaçmak istedikleriniz bu sefer kitaplarda sizi kovalamaya başlıyor...
İncelememi kitaptan bir cümle ile bitirmek istiyorum. Hikayeyi okumaya niyetlenen okuyuculara ise şimdiden iyi okumalar diliyorum...
"Geceleri, yalnız geçen gecelere ne yapacaktım. Bazen pencereyi açıp "Yeter artık, yeter" diye bağırasım geliyor. Bağırmadım. Yumruğumu ağzıma bastırıp gözyaşlarımı sildim.
Ve bir karar verdim..."
Küçük Kadınlar kitabını biliyor, seviyor ve kaçınıza kalp kırıklığı yaşatmıştır bana yaşattığı gibi. Jo karakterine her anlamda eşittir ben diyebilirim. Bağımsızlığı, tomboyluğu, en evin erkeği
