Düşünmek ve kafada kurmak tedavülden kalkmadıkça rahata da eremeyeceğiz gibi
Ben en zor zamanlarımı yaşarken, sevdiklerimin gözlerinin içine bakıp, bas bas "beni kurtarın" diye bağırırken, sesimi duyurmaya çalışırken, psikolojim bozuldu ve somatik belirtiler gösterdim, bulantı yaşarken, yaşadıklarım midem kaldıramadı artık dedim. Siz ise bana "hamilesin" damgasını vurup beni hiçe sayarken, kendinizi bu habere kaptırırken beni yalnız bıraktınız. Ben o gün anladım ne kadar yalnız, ne kadar kimsesiz olduğumu ve Rabbimden başka kimsem olmadığını. O gün kendimi Rabbime, sizi de Rabbime havale ettim. Ve ben her şeyi Allah'a bırakınca işler o kadar düzeldi ki... Biliyorum artık hayal kırıklığı yok, Rabbim hiçbir kulunu darda bırakmadı, beni de bırakmayacak.
Evet, pes ediyorum. Artık içimdekileri buraya aktarmaktan, başkalarına aktarmaktan, anlatmaktan yoruldum. Anlattıkça dertlerimin, kaygılarımın, içimdeki dinmeyen yangının bayağılaştığını ve basitleştiğini düşünüyorum. İçimde yaşadığım hezimeti zaten bu şekilde bile anlatamıyorum, aktaramıyorum, bu yolda bile acı çekiyorum çokça. Bir de üstüne