Amr b. Kays'ın birinden bildirdiğine göre Muâz b. Cebel, vefat anı geldiğinde yanındakilere:
"Bakın sabah oldu mu?" diye sordu. Kendisine: "Henüz sabahı etmedik" dediler. Sonra bir daha: "Sabah oldu mu?" diye sordu. Yanındakiler: "Henüz sabah olmadı" karşılığını verdiler. Bir süre sonra gelip ona: "Sabah oldu" dediklerinde Mûaz şöyle demeye başladı: "Sabahında beni Cehennem ateşine götürecek olan bir geceden Allah'a sığınırım! Merhaba ey ölüm! Gurbetten gelen ziyaretçi, ihtiyaç anında gelen dost merhaba! Allahım! Ben ki beni cezalandırmandan korkardım, ama şimdi merhametini umuyorum. Allahım! Dünyada coşan san nehirler, dikilen ağaçlar için kalmak istemediğimi, aksine uzlete çekilmek, zamanın getirdiklerine sabretmek ve zikir halkalarında âlimlerle birlikte olmak için kalmak istediğimi iyi biliyorsun.
“Bak, biz ölümden bahsederken, düş görüyoruz. Ölüm döşeğinde birkaç insan gördüm ben; insanların düşünce yapısı o kadar sınırlı ki, yaşamlarının başı ve sonu hakkında hiçbir fikirleri yok.”
Sayfa 117Kitabı okudu
okumadan alıntısından sevdiğim kitap / merak uyandırıcı
+1
Ve aşk, ya cinnetin olur ya cennetin!sh.14
Kendimi senden alamayacak kadar Fakir
Kendimi sana verecek kadar zenginim.!sh.61
Bir aşık en fazla, söyleyecekleri çokken susar! sh.72
Dostoyevski'nin Anna Karenina incelemesi!
Başlangıçta çok beğendim; başımı kaldıramıyordum; ayrıntılarına kadar bayağı hoşlanmıştım; ancak bütününde ilgim azaldı. Bunu bir yerlerde okumuşum gibi gelmişti bana, evet, hâlâ belleklerde tazeliğini koruyan, Kont Tolstoy'un Çocukluk ve Delikanlılık, Savaş ve Barış adlı yapıtlarında da aynı hava vardı. Konusu farklı olmakla birlikte Rus
Sayfa 701 - 702, 703, 704, 705, 706, 707, 708, 709, 710, 711, 712 Yapı Kredi Yayınları
Sen benim hayatımsın, aşkımsın ve bilinçli yaşamımsın ve madem yaşamım sensin, ölürken yanımda başka birinin bulunmasını istemem.
Hem günün birinde can çekiştiğimi haber alınca ölüm döşeğime koşmanı da istemem, ben artık seni göremezken, kokunu içime çekemezken, yüzünü öpemezken cenazeme gelmeni de istemem, hatta her birimiz kendi acınası ya da uzak yaşamlarımızı sürmüş de hayatta kalmışsak bana ömrümün son yıllarında eşlik etmeyi kabullenmeni ya da o yolda çabalamanı da istemem.
.
Sayfa 15 - YKYKitabı okudu
"Ben bir salak gibi ölmek istemiyorum"
..madem günün birinde ölmekten kaçınamam, zamanım varken o aynı ölçüde kesin ve kaçınılmaz olan tek şeye her şeyden çok özen göstermeyi istiyorum, özellikle de ölüm biçimime özen göstermeyi, çünkü bu, o ölçüde kesin ve kaçınılmaz bir şey değil.
.
Sayfa 14 - YKYKitabı okudu
“Korkmamalıyım. Korku katilidir aklın. Korku, mutlak ölüm getiren küçük ölümdür. Korkumla yüzleşeceğim. Onun etrafımdan ve içimden geçip gitmesine izin vereceğim. Ve geçip gittiğinde, onun izlediği yolu görmek için iç gözümü kullanacağım. Korkunun geçtiği yerde hiçbir şey olmayacak. Yalnızca ben kalacağım.”
Örneğin, duygusal biri olmadığım halde ben bile ne hayal ediyorum biliyor musunuz? Yüreği ve bedeni büsbütün saran bir aşk, gece gündüz hep sarmaş dolaş, neşeli ve coşkun, beş yıl boyunca böyle sürsün, sonra da ölüm. Heyhat!
Sayfa 93Kitabı okudu
İçerde konuşulanları duyabilmek için kulağımı kapıya, anahtar deliğine dayadım. Bütün ayrıntılarıyla annemin bir sözü kulağımda. Annem, babama diyor ki:
- Oğlum yatılı okulda okuyor ya, onun için gözlerim açık ölmüyorum...
Oysa ben okuldan kaçmıştım, bir daha da okula dönmek olanağım yoktu. O denli çok zaman geçmişti ki, dönsem bi le artık beni okula bir daha almazlardı.
Benim okul kaçkını olduğumu ne annem, ne babam bili yordu. Annemi ölüm döşeğinde kandırmıştım; bu bana çok ağır geldi. Okuyabilmek, okula gidebilmek için çırpınmamın tek ve baş nedeni, işte kapı arkasından duyduğum, annemin bu son sözleridir. Kendimi anneme borçlu, sorumlu, yükümlü bulu yordum. Ne yapıp edip okumalıydım. Annem o sözleri söy lemeseydi, ben de o sözleri duymasaydım, bir daha hiç oku la gidemezdim, okuyamazdım.
