Kitabı okuyup kapattıktan sonra insanın aklına bir soru takılıyor: Yaşamak nedir? Yaşamak; zorlukların, acıların arasına serpiştirilmiş mutlu anlardan mı ibaret? Hatalarımızın bedelini sonuna kadar ödediğimiz bir yolculuk mu, yoksa bu yolculukta, bedel öderken almamız gereken dersler mi?
Kitaptaki hikaye, biraz eski “acıklı” Türk filmleri tadında.. Acılar, kayıplar, zulümler hakim.. Sığ bir pencereden bakarsak, sadece acı görür, kitabın neden bu kadar değerli olduğunun ve Çin’de yasaklanacak kadar yankı oluşturmasının nedenini anlamamız imkansızlaşır.
Kitapta bir aile üzerinden; Çin Kültür Devrimi sırasında, yönetimin halka, özellikle kırsal kesimdeki insanlara yaşattığı zulümler, acılar anlatılmış, derin bir sistem eleştirisi yapılmış. Tek bir ailede yaşananlar, aslında dönemin Çin Halkı’nı temsil ediyor. Acılar, ölümler, yokluk, açlık, yalnızlık..Kitabın baş karakteri Fugui’nin gençliğindeki hatalarla dolu yaşamı da devrim öncesi
halkı yansıtıyor olabilir..
Bence, her şeyini kaybettiği halde hayatını kaybetmeyen Fugui, yaşamın kendisi, yani “yaşamak”..
İyi, kötü her şey geçiyor, yaşamanın kendisi baki kalıyor diye düşündürdü bana..
Hikayenin yüzeyselliğinden sıyrılıp, derinindeki anlamına dalınca, çok şey anlatan, çok güzel bir kitap.
Dediğim gibi, acı yoğunluklu olmasının yanında, çok değerli bir kitap.
Kesinlikle tavsiye ediyorum..
Büşra Sanay'ın kitapla ilgili bir konuşmasını izledim. İncelememi yazmadan önce bana da bir fikir olur diye düşündüm. Ancak kitabın neredeyse her bölümünde olduğu gibi yine tüylerim diken diken oldu, zaman zaman gözlerim doldu ve gerçekten ağırlaşmış hissettim. Ben bunları sadece okurken ya da dinlerken bu kadar etkileniyorsam,
