Benim nezdimde en kıymetli meslek öğretmenliktir. Çünkü onlar yetiştirir yarının büyüklerini, onlar yarını inşa eder. Ve iyi yetişmiş bir insan dünya için her şeyden daha faidelidir. İyi yetişmişten kasıt belki herkeste farklı bir anlam buluyordur. Benim kastım ise; doktor, mühendis, öğretmen, hemşire.. vesaire değil. Yani sadece bu değil. Bir çoğumuz denk gelmişizdir bir makam mevkiye gelmiş insanların, insanlıklarını unuttuklarını ve kibirlerine şahitlikte etmişizdir. Ve on bir çoğumuzun dilinden/yüreğinden " .......... olmuşsun ama insan olamamışsın." dökülür. İnsanlara zulmeden de insan, onların yarasını sarıp dertleriyle dertlenende insan. Kitaba değinmek istiyorum. Biliyorum yazdıklarım ve ya yazamadıklarım asla bu kitapta bahsedilen güzel insanların ve güzel öğretmenlerin güzelliklerini yansıtamayacak ve eksik kalacak. Ama şunu söyleyebilirim. Okuduğum her anı da onların davalarına, aşklarına şahitlik ettim. Bazı yerler de kendi öğrenciliğim ile karşılaştım bazı yerlerde beni ben yapan can öğretmenlerimle karşılaşıp(hatırlayıp) tebessümler dualar la yolcu ettim. Öğretmenliğe tekrar tekrar sevdalandım. Hakkını verebileceğimi bilseydim inansaydım yapmaktan zevk ve gurur duyacağım bir meslek olurdu. Ama ben bundan emin olamadığım için tercih listesinin sonunda yer bulabildi kendine. Ve belki de hak etmediğim için bana nasip olmadı. Çünkü biliyorum ki öğretmenlik sabır ister ve o bende yeterli değil ne yazık ki.. Burdan bütün öğretmenlerimize kocaman saygılar sevgiler.. İyi ki varsınız.
