Yazmak için geçtim bilgisayarın başına, bilemedim ne yazsam. Başladım bir şekilde, kelimeler geldiği gibi dökülsün klavyeye, klavyeden ekrana, ekrandan siz değerli okurlarıma. Umarım sıkılmazsınız, hem beğenmezseniz bırakır geçersiniz bir sonraki iletiye. Yazmak bir ihtiyaç oluyor artık bende yavaş yavaş, bazen böyle gereksizce klavyenin tuşlarına dokunmak; harfleri, kelimeleri, cümleleri sıralamak istiyorum. Önceleri kağıda, kaleme dokunmak isterdim ama kalırdı onlar orada, bende, iki cilt arasında. Okumazdı kimse, tıklanacak bir "beğen" butonu yoktu sayfanın dibinde. Oysa şimdi öylemi, tanımadığım onlarca insan okuyor yazdıklarımı ama olsun beğeniyorlar işte... Beğenilme arzusu bazen yapay gelir ama teşvik eder insanı. Acaba büyük yazarlar eserlerini yazarken ne için yazdılar? Beğenilmek, ünlü olmak, unutulmamak, insanlığa faydalı olmak yada sadece para kazanmak için mi? Yoksa içten gelen, engel olamadıkları "yazma dürtüsü" mü? Onlarda teşvik beğenileri yada kendi zamanlarına göre moral, motivasyon, teşekkür mektupları alıyorlar mıydı? Peki kendi için yazanlar ne olacak.. Belkide başyapıt olacak nice eserler sandıklarda, depolarda, hatıra kutularında kayboldu gitti, yayınlanmadan... Siz ne dersiniz? Bir insan sizce ne için yazar?
Vücuttaki kan pıhtılaşıyor, bazı organlar yirmidört saat sonra çürümeye başlıyorlar ya; saçlar tırnaklar ölümden sonra daha bir süre uzamaya devam ediyorlar. Kalp durunca duygular düşünceler de kayboluyor mu, yoksa kılcal damarlarda kalan kan sayesinde belli belirsiz bir hayat sürüp gidiyor mu? Ölüm olayı aslında korkunç bir şey; ya öldüklerini
Sayfa 68Kitabı okudu
Sana kalbimi yollamak isterdim, ama kalbim bende değil ki! Ben, hicranınla inleyen bir rebap. Baktım, göğsümde senin kalbin çarpıyor. Onu yollayamam.
SÜRVEYAN HEKİM
“Doktordan satılık araba” diye ilan verirler, çok doğru aslında.
Ne o arabayı kullanacak vakit bulursunuz, ne de düzenli bir hayatınız olur.
Hele bir de cerrahsanız, o uyku denen tatlı şeyle bir türlü buluşamazsınız.
Ben de Güneydoğu’da görev yaparken hem uykudan, hem de arabamdan mahrum kaldım. Zaten kullanmaya vakit
http://www.hakanevrensel.com/guneydogudan-oykuler-3/Kitabı okudu
“Kitabı bitirdiği zaman, ateşli bir Gorki hayranı olmuştu. Bulduğu bütün kitaplarını bir çırpıda okudu Gorki’nin. Hepsini beğendi. Fakat Benim Üniversitelerim başkaydı. Oscar Wilde’ı unutmuştu; edebiyatın sadelikten başka bir şey olmadığına karar vermişti. Kitaplardaki fotoğraflarını büyüttü Gorki’nin. Birkaç portre yaptı. Çini mürekkeple çizdiği portre bende durur. Benim Üniversitelerim’i yatağının başucuna koymuştu. Akşamları, yatağa girince, kutsal bir kitapmış gibi ondan sayfalar okurdu. ‘Düşünün bir kere Esat Ağabey,’ diyordu. ‘İntiharını o kadar sade bir biçimde anlatıyor ki; çarşıdan dört toplu bir tabanca satın almış. Kalbine isabet ettirmek için sol göğsünün altına ateş etmiş: sadece ciğerini delmiş. Bundan samimi anlatılabilir mi?’ Bilmiyorum kaç kere okudu kitabı. Durmadan: ‘Benim İncil’im bu kitap,’ derdi. ‘Gorki’yi kendime benzetmek isterdim ama, rıhtımda un çuvallarını bir taşıyışı var: nerede bende o kuvvet?’ Rus yazarlarına hayranlığı böyle başlamıştı.”
Heyecanın Doruğunu Yaşamak
Duyguların doruğunu ölçmek çok zordur değil mi? Her insanın kendine göre hiç unutamayacağı duygusal anlar olmuştur. Bazı insanlar bu durumlardan nefret etmiş ama bazısı ise bu duygulara bürünebilmek için Bungee Jumping gibi sporlara paralarını dökmüşlerdir. Ama gene de gerçek heyecanı bulamamışlardır bu kişiler. Gerçek
Canım! Size çok şey yazmak isterdim, yani her saat, her dakika her şeyi yazardım, her şeyi yazardım! Bende bir kitabınız kaldı, “Biyelkin’in Hikâyeleri”, ama siz, canım, almayın onu benden, hediye edin bana, güvercinim. Kitabı yine okumak istediğimden değil. Ama siz de biliyorsunuz, canım, kış geliyor; geceler uzun olacak; hüzünlü olacak, işte o zaman okunur.
Ama ahiretin anahtarı bende olmasa kendimi kapanda hissederdim, derhal kaçmak isterdim.
Sayfa 151 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Eski, yeni, ödünç alınmış mavi
Aşk, karanlık bir ‘şey’dir.
İnsan bile aşk kadar karanlık değildir,
insanın gecesi olan anılar bile
hiçbir anıya yakıştıramadığımız hayvanlar bile
öyle masum kalır ki aşkın yanında:
“Rain Dogs” koyu kahveyle iyi gider
“Rain Cats” bugünlerde kezzapla
aşkı neyle denersen dene
ölümle iyi gider yalnızca
Kimse gecesinden bir aşk bağışlamaz
kimsenin