2021 okuma hedefimi tamamlayamadığım için kendime çok kızıyorum. Hadi çok meşgul bir insan olsam neyse de açıkçası böyle bir bahanem hiç yoktu, tamamen kendi isteğimle okumadım. Biliyorum bunu yazmakta bana mükemmel bir okuma isteği katmayacak ama ilk defa bir yere içten duygularımı yazmak istedim. Önceden hızlı okurdum, sürekli kitap peşinde koşardım. Ya da en azından hissettiğim buydu. Şimdi ne kadar okusam da sürekli az ya da yavaş okuduğum için kendimi küçümsüyorum. Belki de bu küçümseme hissidir beni böyle yavaşlatan. Tabi hala kitap okumak hoşuma gidiyor, hatta bu sene kalbime gömmek istediğim kitaplar da okudum ama bende daha fazlasını okuyacak güç varken ben bunun yerine telefona baktım. 2022'de umarım kendimde kitaplara ve başka şeylere daha fazla yönelteceğim bir sevgi bulabilirim.
Uyanık Rüya
Artık bilmiyorum gerçek nedir, ben neredeyim, ne yapıyorum. Yolunu kaybetmiş meczup misali dönüyorum kendi etrafımda. Umursamıyorum dünyada yada ülkemde olanları, kendimi bulmaya çalışırken. Ama bulamıyorum bir türlü. Bazen bir sokak arasında buluyorum kendimi. Eski püskü binaları izlerken. Var oluşunu düşünüyorum. Sanatın bu kadar açık izahına
BİLMİYORUM
1. Geldim, bilmiyorum nereden, ama geldim;
Önümde bir yol gördüm, yürüdüm,
İstesem de istemesem de yürümeyi sürdüreceğim,
Nasıl geldim, nasıl gördüm yolumu?
BİLMİYORUM!
2. Bu varlığın içinde yeni miyim yahut eski mi?
Özgür müyüm yoksa bağlı bir tutsak mı?
Hayatımda kendimi ben mi yönetiyorum, yoksa başkası mı?
Bilmek isterdim,
Belirsizlik ama Umutla bak...
Iste yine gun dogdu ve Buradayım, bütün benliğimle, acılarımla , mutluluklarımla, sevincim ve kederimle. Anladım artık hayat sadece iyilikle bakınca güzel değil, iyilikle kötülüğü harmanlayınca güzelleşiyor. Kızmıyorum artık bu kadere suçlamıyorum kimseyi veya bir suçlu aramıyorum yaşamam gerekiyor ve yaşıyorum daha doğrusu yaşamaya çalışıyorum. Herkes gibi güzel yalanlar kuruyorum,ve bu hayatta insan kendini kandirmak icin yalan oluşuna değil kurduğu yalanlara inanmak zorunda oluşuna üzülüyor lakin yinede ustadin dedigi gibi "Yalanda olsa mutluyuz ya o bana yeter ". evet ne kadar anladım desem de bende herkes gibi üzülmeye devam ediyorum.Bitmeyecek olan bu döngünün bir parçası olduğum için en çokta kendime kızıyorum ve yine anlıyorum ki kendime düşman olmaya başlıyorum dost icin ellerim havada asili kaldigi surece ,büyüdükçe karıştı her şey. Ve aklımda hep bir söz: ' Her şey eskiden çok daha güzeldi'. Ve eskiden daha oteye gidilmeyecek zaman diliminde ...peki ya gelecekte daha guzel olma sansi yok mudur ??
Aynada yüzümü seyrederken bile seni görürdüm. Sen hiç böyle sevdin mi birini? Şimdi aynaya her baktığımda seni değil, senin bende bıraktığın izleri görüyorum. Yıkılmışlığımı, aldanmışlığımı görüyorum. Sana kızıyorum sonra... Kendime kızıyorum... Dünyaya öfkeleniyorum. Susuyorum. Ben ancak susunca bağışlayabiliyorum. İçimden sessiz bağışlamalar geçiyor... Seni mi yoksa öfkemi mi bağışlıyorum bilmiyorum.
Sayfa 131Kitabı okudu
"Hiçbir duygu kaybolmaz, sadece bastırılır, bende öyle bastırdım diye kızıyorum şimdi kendime..."
"Her insan içinde çocukluğunu saklar ama çıkarmaya ödü patlar sakladıklarını.Hiçbir duygu kaybolmaz , sadece bastırılır , bende öyle bastırdım diye kızıyorum şimdi kendime."
Timaş yayınları