215 syf.
10/10 puan verdi
Daha önce bir çok kez sigarayı bırakma girişimim oldu fakat bırakamadim. Hatta birçok kişinin bunlarla bırakmış olduğu Sağlık Bakanlığının zibil gibi dağıttığı ilaçlarda bende etki göstermedi.
Sigaraya bağımlı olduğumu, sigaranın güven verdiğini, onsuz yaşamın biraz zevksiz olacağını düşünüyordum. Bu yüzden kitaba biraz ön yargıyla başladım. İlk gün 150 sayfa falan okudum ve bu okumayla kafamda bitirdim diyebilirim olayı. Henüz 2 gün olmuş olmasına rağmen sanki daha önce hiç sigara içmemiş biri gibiyim diyebilirim. Artık özgürüm.
Kitabı okumamı şiddetle tavsiye eden Hacı Seydaoğlu ve kitabı hediye eden Vedat Geçit kardeşlerime sonsuz teşekkürler , iyi ki varsınız.
Tanpınar'ın ömrü yetmediği için tamamlayamadığı kitabıdır Aydaki Kadın. Öğrencisinin bir araya getirdiği bu kitabı bitirdiğimde öyle yarım kalmış izlenimi bırakmadı bende. Tanpınar'ın günlüklerinden yarım kalan hikâyenin nasıl devam edeceği ve tamamlanacağı hakkında bilgi sahibiyiz ama keşke tamamlayabilseydi diyor insan bitirdikten sonra. Tanpınar gibi titiz bir yazarın bu romanı bir türlü ilerletemediğini, üzerinde daha fazla çalışma isteği nedeniyle bazı yerlerin bir türlü içine sinmediğini günlüklerinden öğreniyoruz. Bu nedenle okuması aradaki kopukluklardan dolayı zor. Ama yine de iyi ki Güler Güven bu kitabı hazırlamış.
Dikkat spoiler içerir!
Bana göre bir eser yazarken en zor olan kısımlardan biri, karşı cinsin düşüncelerini yazmaktır. Nermin Kılıçman da bu eserinde bunu yaparak riske girmiştir. Bu riskten başarıyla çıkarak kendini kanıtladığını düşünüyorum.
Akın'ın düşünceleriyle okuduğumuz bu romanda, benim bakmadığım bir bakışla anlatmış yazar.
"Neden
İntikam Ateşi bayağı ilginç bir yerde bitmişti ve Rüya Ateşi'ne başlayınca, uzun bir aranın sonunda kendine gelen Mac'ın kendiyle ilgili yeni şeyler keşfettiğine ve imkansız olan bir durumu atlatıp, başarmış olduğuna tanıklık ediyoruz. Gerçi yardım almamış olsa nasıl atlatırdı orası ayrı konu.
Yaşadığı kötü şeyden sonra biraz daha olgunlaşıp intikam almak ve insanlık için bir kurtuluş yolu bulma konusunda daha çok azmediyor. Ama yardımlara sırt çevirmesi ve biraz da burnunun dikine gitmesi ile zor anlar yaşıyor. Kitabın sonu öyle bir yerde bitti ki, Gölge Ateşi'ne başlamak için nefes bile almadım diyebilirim. Hele ki öğrendiğim şey... Bazı insanların gösterdiğinin aksine diğer yüzlerini o kadar merak ediyorum ki.
Bu kitapta birilerine güvenmek imkansız. Zaten kimse de aman aman güven aşılamaya çalışmıyor; sadece bana yardım et, benim işime yara bende sana yardımcı olayım mantığı söz konusu. Kitaptaki karakter Mac'i geçtim, bir okuyucu olarak ben bile birine güvenme ihtiyacı hissediyorum.
Kitabın konusu; insan ve peri dünyasındaki duvarlar yıkılmış ve bununla birlikte Mac'ta büyüp bir tuzağa düşmüştür. Mac'ın kurtuluşu gerçekleşmişken bile kendine gelmesi oldukça zordur.
Bir türlü bitmeyen zorlu olaylar, dünyayı perilerden kurtarma arayışı ve sonunda yaşanan en kötü durum.
~ BEN IVY WESTFALL. KURUCUNUN KIZI. ~
» İsmim Ivy Westfall. Ben Devrimin Kızı'yım. «
Vay be! Güzel bir seri daha bitti. ღ
↪ Çok güzeldi. Her şey yerli yerindeydi ne uzatılmış ne de aceleye getirilmişti olaylar çok iyi ilerledi beni sürükleyip alıp götürdü ∩﹏∩ ▫Olaylar bir flim şeridi gibi gözümde canlandı diyebilirim.
↪ Bu seriyi her şeyiyle seviyorum. İyi ki okudum. Bambaşka bir hayatın misafiriydim. Onlarla o gücü hissettim. Mükemmeldi
▫ Karakterlerinde de bende özel bi yeri var. Bishop, Ivy, Ash, Caleb, Victoria.
↪ Güven, dostluk, ihanet, sevgi, aile, sadakat gibi kavramları olayların içinde iyi harmanlanmiş ve aktarılmıştı. Bir kere daha anlam kattı bana
▫Cidden onca yaşananlara değecek bir sonla noktalanmıştı. Anlamlıydı
▶ Seriyi çokça tavsiye ederimm. Dolu dolu bir distopik dünya arayanlar hüsrana uğramış biraz ama yinede sevilir de okunur da ∩▂∩
İyi Okumalar!
⇒ Küçük bi tavsiye: İlk kitapla arasında uzun bi zaman dilimi oluşmadan sıcak sıcağına okunmalı.
Serinin kitaplarini neredeyse hic ara vermeden, pes pese okudugum icin bu kitaba ve konusuna dair ozellikle deginemem fakat sunu soylemeliyim ki, bu kitap hayatima renk katti ve cocuklugumdan bu yana iyilikle ve mutlulukla ilerlemekte bana vesile oldu. Abarti gibi gelebilir ama abartilarin da bir dogruluk payi vardir.
Seri boyunca yazarin anlatimiyla karakterlere verilen ses, samimiyetle mutlulukla, huzunle, aciyla ve sevgiyle doldurdu beni. Hepsi bu kitapla, Fidye'yle, birlikte bir muhur gibi basildi kalbimde ve zihnimde, ve yillar gecmesine ragmen bana hissettirdiklerini unutmuyorum. Hala elime alir ve altini cizdigim satirlari, koseleri karaladigim sayfalari okurum. Cocuklugumdan uzerine sinen eski sayfa kokusu, izi hafifce sayfaya ton katmis olan goz yaslarim ve doktugum sicak cikolata birikintilerinin verdigi izlerle pudralanmis. Her okuyusumda da farkli farkli suslemeler eklemeye devam ediyorum bu esere.
Cok az yazar okuyucuya guven hissi verebilir. Yazarin nasil bir yol alacagini bilmiyorsunuz, kitabin nasil sonuclanacagini bilmiyorsunuz ama onemli degil, yazarin en dogru sekilde sonuclandiracagini biliyorsunuz kitabi, mutlu oluyorsunuz. Iste ben bu hissi Flanagan ile kesfettim ve yazara bu sebepten oturu borcluyum.
Seri genel olarak herkesin cocukluk kitabi olmasi gereken bir seri: dostluk, durustluk ve insan olma halini en muhtesem bicimde okuyucuya sunuyor. Iste bende bu ozelliklerinden etkilendim ve iste bu etki benim hayatimdaki degisimlere sebep oldu. Gercekten dusunuyorum da, abartilarin epey dogruluk payi olabiliyor.
