Üç-beş hatıra...
ㅤㅤㅤㅤ
Sanırım henüz 5 yaşlarında falan idim...
Mahallemizde boş bir arsa vardı, arkadaşlarla hep orada oynardık..
Çoçukluk işte.. Kavga edersin, dalaşırsın kızarsın bağırırsın.. Hüseyin'e "aptal" dersin, bazanda "manyak"..
Diğer arkadaşlarlada arada böyle dalaşmalar oluyordu..
Ama yukardan sanki birisi bana kötü-kötü
Herkes gibi kitap yorumlarını ve editlerini görerek tatlı bir romantik kitap okuyacağımı düşünerek almıştım kitabı.
Fakat bir türlü okumak istemedim bir süre kitaplıkta durduktan sonra okuyunca neden elimin gitmediğini anladım.
Arka kapak yazısıyla 
Senden Bir Parça kitabına benzetmistim yine o gibi olur sandım yanılmışım.
Daha ilk sayfadan acaba eksik
Kendimden Özür Diliyorum …
Yaşadığım süre boyunca hep merhametimin arkasından yürüdüm. Beklentilerimi arkada bıraktım.
Kimseden bir şey beklemedim.
Doğrusu bu sanıyordum çünkü.
Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde sakladım.
Sustum, bastırdım, olsun dedim insanlık bende kalsın.
Ben en iyisini yaşatayım ki istemeye yüzüm olsun dedim.
Verdim, hep verdim karşılığını alıp alamadığıma bakmadan.
Aslında güçlü olmak değildi istediğim.
Ama olmak zorundaydım.
Kendimi hep erteledim.
Kimsenin beni anlamadığını bildiğim halde hayatıma girenleri bana verilmiş bir görev olarak gördüm.
Herkesi mutlu etmek zorundayım sandım.
Benimde mutlu olmam gerektiğini unutmuşum meğer.
Bu kadar fedakar olduğum için kendimden özür diliyorum...
sevgilerimle...
İclal Aydın
mum ışığı
Ünlü bilginlerden birisi anlatıyor:
-Unutamadığım bir anım vardır! Uzun kış gecelerinden birinde çok sevdiğim sevgilim kapıdan içeri girdi. Elimde olmayarak yerimden öyle sıçradım ki, o sırada yelimin rüzgân mumu söndürdü. Güzelliğiyle karanlıkları aydınlatan sevgilim gece yarısı gelmişti işte... Bende böyle bir istek yoktu. Bu devlet kuşu nereden başıma konmuştu?
Sevgilim oturunca beni eleştirmeye başladı:
-Beni görünce mumu söndürdün. Sebebi nedir? Ben de şöyle dedim:
-Bunun iki sebebi vardır: Biri güneş doğdu sandım da onun için mumları söndürdüm. İkincisi de şu iki beyit hatırıma geldi:
Sakil bir kimse mumun önüne gelirse, kalk, cemaat ortasında onu öldür.
Eğer mumun önüne şeker gülüşlü, tatlı birisi gelirse yeninden tut ve bu sefer mumu öldür.
"Sensiz ben diye bir şey yok."
Şimdiii her yerde gördüğüm ve kimsenin kötü bir yorum yaptığını görmediğim 
Dördüncü Kanat ' ı sonunda okuyacak cesareti buldum. Çok korkuyordum çünkü yeni gelen kızı dışlayacaklar işte o da saf olacak kötü adama âşık olacak bende duygusuzca 670 sayfa okuyacağım diye düşünüp önyargılı davrandım. Ama hiç de öyle değildi. Tamam, klişe yerleri vardı
Dedim ya, yorgunum.Çok yorgunum.Çok uzak yollardan yürüyerek geldim ben.Peki ya sen?Sen de benim kadar yorgun musun?
Bende yorgunum.Ben de çok uzak yollardan yürüyerek geldim.Ama benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var.Bunca yolu yürürken yaşımın üstünde büyüdüm ben.Mahşerlerin içinden geçtim.Sandım ki öldümde cehennemdeyim ama ne zaman öldüğümü bilemedim.Böyle bir yorgunluğu ancak benzer yolları yürümüş olan anlar.
