101 Best Books (En İyi 101 Kitap)
Bir kitabın beğenilmesinde kişisel zevkler, hayat görüşü vs. ve daha bir sürü şey bu alanı tehdit ediyor. Tehdit dedim çünkü; fikir alış-verişinde (aslında bunu başka türlü yazacaktım vazgeçtim) bulunanlar genelde çoğu zaman anlaşmazlığa düşerler. İnsan aslında daha ilk başta anlaşamayan bir varlık olmuştur. Kabil'in Habil'i öldürmesi
Geceye düşüyor kelimelerim
Birer birer uzaklaşıyorlar benden
Candan içre seviyorum dediklerim
Elleri kanla boyalı
Gözleri ateşten nemalı
Koşarak ve haykırarak
Birer birer uzaklaşıyorlar benden.
Demine bakıyorum o gecenin
Yolculuk bekliyor tüm yollar benden
Toprağa taşa ve çamura
Karaya çıraya ve saraya
Gerçi sensiz saraylar da mahzen
Yolculuk bekliyor tüm yollar benden
Sensiz mahzenler bile mezar
Sensiz küfre aşikâr bu düzen
Mezara bile değdi nazar
Ah sensiz tüm yol kenarlarında
Tüm sapaklar da ve tenhalarda
Kaldırım taşı olmayan her sokakta
Tüm rüya ve yaşamlarda
Affet beni sevdiğim
Ağlamamak çok zor bazen..
22.05 02:26
˚ bir an için
“Hayat o kadar mı adildi? Hemen karşı çıkma, adaletsizliği üç aşağı beş yukarı aynı ölçülerle dağıtabilecek kadar adilmiş işte. Onca yalnızız yakınmaları içerlemeleri kızgınlıkları bir de bunların ardı sıra peşini bırakmayan, kovalayan belinde taşıdığı ağırlığı egosuna ekleyerek kendini üstün sayan kamu personeli gibi şu düşünce geliyor “nerede hata yapıyorum?” sorgudaki işkence gibi bir ağırlık bu soru? Belki iki katı. Çünkü bir başkası değil sensin sorunun sahibi, soranın yine sen olduğun gibi bir acı. Cevabını bilseydin sormazdın sormak içinse bir bilene gitmen gerekirdi. Kendine kalmışlığın bunca büyükse merak etmeye hakkın yoktur belki. Bir laf var kaçınılmazsa zevk alacaksın diye uymayı reddediyorsak uyumsuz muyuz? Yoksa uyum dediğiniz uygunsuzluğa isyan mı ediyoruz? Bunu biraz düşünelim. Düşünmenin bilinçsiz yapılabildiğinin yaşayan tek örnekleri olsak da, ara sıra hayvanlardan ayrıldığımızı hissetmeye bir tek benim ihtiyacım yoktur herhalde?”
~ ben’den ~ 22.05.2022 ~ 02:25 ~
Benden 22:05
Sonra bakamıyorum yaktığın canıma
Artık adınla avutamıyorum
Yükümü nereye bıraksam bilemiyorum
Ama kalbime ağır geliyor hissediyorum Bahsetmek mümkünken gözlerinden
Başkasında gezinen bakışlarından
Kendimi bırakıyorum
Sen söyle
Kaderimden kaçamazken
Neden sana sığınıyorum
Tüm yolları sana çıkarmak için çabalıyorum
Belki de
Geceyi yalnızlığıma katmak için çırpınıyorum
Her ne olursa olsun farklı bir şekilde
Devam ediyorsam da hayata
Sana aynı ve tüm zamanlarda hasretim biliyorum
Tefekkür-i mevt:)
Sonra üçü, Helen, Bill ve Fred
beyazlar içinde birden göründüler.
737
00:42:58,661 --> 00:43:02,698
Üstündekileri çarşaftan yapmışlardı,
biraz korkutucuydu, komik değildi.
aklıma esene g(y)el - dört
“‘Sayma!’ diyorum kendime geçip giden günleri, üst üste topladığın seneleri.. hem kim öğretti ki bana abaküsle bu anlamsız matematiği. Sayılar arttıkça eksiliyorum, eksiltiyorum.. sahi hangi evrenin matematiğinde yanlış yapmamış oluyorum?
Sen hiç ağlarken gözlerinden kaç damla aktığını saydın mı?
Hangi damlanın kime ya da ne için aktığını, akarken kalbinden ne kadar eksilttiğini, geriye doğru saramayacağın kayıplarını hiç düşündün mü? Yoksa onlar feda edebileceğin yasların en küçüğü müydü?
Küçültmeye çalıştığımız acıların bizi paramparça eden şeyler olduğunu, önemsiz kategorisinde depolarsak daha az yıpranacağımızı, olmamış sayarsak normalleşebileceğimizi düşünmek istiyoruz değil mi?
Bugünü kurtar aferin, peki ya yarın.. yapayalnız, anlayandan yoksun, sadece eleştirmek için doğmuşlardan kaçmaya çalışırken, toplumun yadırgadığı yanlarını sessizce sevip sararken yine yalnız..
Kendimize sarılmaktan yorulduk, hepsi geçecek demekten yorulduk. Bunu bizim için yapacak bir yürek aramaktan yorulduk. Bu ucu bucağı görünmeyen yalnızlığımızdan yorulduk.
Keşke bunların hepsinin doğru çözümlerini de öğretseydi abaküslü öğretmen. Belki o zaman hatasız yaşayabilirdik birçok şeyi.”
~ ben’den ~ 22.05.2024 ~ 22:12 ~