Tanrım, nereye umut bağlayacağım, bilemem,
neye güvendiysem düş kırıklığına uğradırr çünkü
Yoksa hiç kimse beni dinleyen,
niçin yakarışlarımı boşa harcayayım ki?
Ama sonum gelmeden önce verilirse bana
son vermek olanağı bu zavallı yakarışlarıma,
Aşk gocunmasın söyleyeceklerimden,
özgürce, bir gün, çiçekler arasında kırlarda:
“Benim de hakkımdır
Sayfa 70 - EfilKitabı okuyor
Sadece çok kırgınım. Çabasızlığına, benden uzak duruşlarına, ben yokmuşum gibi davranmalarına, eylemsizliğine, sevgini bana hissettirmek istemeyişine...
Dedim ki, zaman içinde birşeyler yoluna girer ama baktım hiçbir şey değişmiyor. Artık çabalayacak gücüm kalmadı.
Meleğimi benden kopartan herşeyin düşmanı oldum
En çok da kendimin..
İnsanın kendisini ifade edememesi..
Başından geçenleri bile anlatamaması..
Hep başkalarının anlattıklarıyla yargılaması sevdiceğinin.. Bakın insanların bir insanın hakkında ne düşündüklerinin gerçekten bir kıymeti harbiyesi yoktur inanan bir insan için..
Ama sevdiği haksız bir şekilde yargılarsa ;
Küser elbette seven..