“Yeryüzü devasa bir tiyatro sahnesidir” (81)
Işık...
Herkes yerini alsın, repliklerinizi unutmayın... Rolünüzü tanıtacaksınız hepsi bu. Eksik istemiyorum. Bitirelim artık şu perdeyi.
Bir, iki, üç...Sahne!
Ben DÜZENİM, her şeyi bir kalıba dökerim. Herkese yapıştıracak bir etiketim vardır. Hem de her zaman, her yerde. İnsanları yarış atı
Kim olduğuna bakmaksızın mazlumun yanında olduğumuzda, zulmün kimden geldiğine bakmaksızın zalimin karşısında durduğumuzda insanlık hak ettiği değeri alacak. Kitabı bitirince aklıma gelen cümle bu oldu. Bendensin sus, öbür tarafta vur abalıya dediğimiz müddetçe gelişmek hayal. Bütün ideolojilerden sıyrılıp insan olarak bakamadığımız zaman kısır döngü hep devam etmiş. Demokrasicilik oyunu oynamışız. Oysa hakikat tek. Yılanlar üzerinden gerçekleri anlatan bir kitap. Mış gibi yapanlara inat... Tavsiye ederim... Hakkı hakikati söyleyen insanların çoğalması gerek... Bu da ancak iyi bir eğitim vermekle, vicdan ve merhamet mekanizmasını ayağa kaldırmakla mümkün... Toplumda nerede bir çökme varsa oraya gelenlerin eğitiminde bir sorun vardır... Zayıf bir hadis olma ihtimali var dense de meselenin anlaşılması için “Bir gün adaletle hükmetmek, altmış sene nafile ibadetten hayırlıdır.”
Oyunlarla Yaşayanlar
Hayattan emekli olmuş.. iç dünyası arap saçına dönen emekli tarih öğretmeni Coşkun Ermiş. Yitip giden vakitlerinden, eksilen ömründen şikayetçi. Emekliliğin, günlerce aylarca aynı evde tıkanıp kalmışlığın bunalımıyla boğuşan, işte bu karışık haleti ruhiye içinde evlenip karısına teslim olan, “Eşinin kendinden çocuğu olmasına, hatta saksıda çiçek yetiştirmesine.. müsaade eden: oyun yazarı, ‘oyunlarla yaşayanlardan’ -kendimle bağdaştırdım okuduğum süre boyunca :)- Bir enstrüman çalmaya heves edip keman derslerine başlayan, oyunlarla keman hocasını kaçıran Coşkun Ermiş.. bizdensin, bendensin. Harika bir çerezlik eserdi, bitirmeye kıyamadım :).
Bir kadının kızı olmak ne müthiş bir şeydi. Kemerli bir burun da olsa, tek başına bir şeye benzemeyen bir işaret parmağı da, muhteşem annelerin bize sundukları bu kutsal hediyeleri ölene dek yanımızda taşıyacak olmamız, ne büyük mucizesiydi hayatın. Bu gizli alametleriyle hep "sen bendensin" diyeceklerdi bize. Benim hamurumdan, benim
Ne kadar naif sözler ve bir o kadar kalıcılıkta usta… Her şiiri beni bendensin aldı son derece etkili şahane bir eser. Her bir şiir için farklı düşüncelerim oldu ve her bir şiir için ayrı heyecanlandım. Bu insanın karşısına çıkabilecek zor şeylerden biri. Dar bir şiir çerçevesinde bir çok şair aynı çerçevede şiir yazmaya çalışıyor, bu özgünlük her açıdan olağanüstü. Geçici olmayan şairlik budur. Bu şiir uzun yıllar inleyecek…
Ahhh canım Emily
Bu kitapta beni benden aldı acımasız Ruth teyze tarafından yaşadıkların. Ama o da o soylu ailesine ve yetişme tarzına yakışan bir şekilde davranmak, böyle soğuk ve zalim olmak zorunda. Ona da hak vermedim değil.
Kitap karakterleriyle sohbet edenler toplaşın Bayılıyorum bir kitabı okurken karakterlerin kişilik tahlillerini analiz etmeye ve onların düşündüğü gibi düşünürken kendimi bulmaya.
Dört yaşındayken annesini, on bir yaşında da çok sevdiği babasını kaybeden Emily New Moon çiftliğindeki iki teyzesiyle ve onların kuzenleriyle yaşamaya alışmışken eğitimi için Ruth teyzesinin yanında yaşamak zorunda kalır. Tüm zorluklara ve zalimliklere rağmen bitmeyen hayal gücü ve yaşama sevinci sayesinde en kötü durumlarda bile mutluluk bulan Emily bendensin
Bu güzel hikaye nasıl devam edecek, serinin diğer kitaplarında Emily hayal ettiği yazma serüvenine ve hayatına nasıl yön verecek birlikte okuyup göreceğiz. Ortaokul çağından itibaren her yaşa hitap eden bu muhteşem seri kesinlikle sizlere ve çocuklarınıza tavsiyemdir
