Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Caner Toptaş
Caner Toptaş
@benedebiyattanibaretimm
Ben edebiyattan ibaretim...
İzmir
718 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İlber Ortaylı' nın tarih konusunda tam anlamıyla objektif olabildiğini düşünmüyorum. Bugüne kadar okuduğum kitaplarında Osmanlı' dan bahsederken hep "Türk imparatorluğu" veya "Türklerin imparatorluğu" tabirlerini kullanmakta oysa Osmanlı bir Türk imparatorluğu değildir. Aksine Osmanlı' da Türk kelimesi "kaba, cahil, dağlı" anlamına gelmektedir. Bir Osmanlı beyfendisine "Türk" dediğinizde bunu hakaret kabul edermiş. Osmanlı saltanat boyunca Türklüğü itibarsızlaştırmış, tabiri caizse ayağa düşürmüştür. Osmanlı' nın asri unsuru bilindiği gibi ARAPLAR'dır. Varsa yoksa arapça, farsça! Yüzyıllar içinde Türkçe' nin ırzına geçilmiş ve orta asyada konuşulan Türkçe' den bir hayli uzaklaşmışız.. Neyse kitaba gelirsek okuduğum en akıcı İlber Ortaylı kitabı diyebilirim. Diğer kitapları gibi sıkıcı değildi. Gayet yalın bir dil ve akıcı bir üslupla yazmış. Dün başladığım kitabı bugün bitirdim Bir tarih kitabı bu kadar akıcı olabilirdi. İki günde bitirmemin nedeni Atatürk sevgim değil kitabın akıcı olması. Yoksa "Nutuk" u iki haftada sıkılarak okumuştum Atatürk üzerine güzel bir çalışma olmuş. Şapka kanunundan, Latin harflerine geçişe kadar ne kadar saptırılan konu varsa hepsini mantıklıca açıklamış. Atatürk ve devrimleri ile ilgili bilmediğim bazı şeyleri de bu kitap sayesinde öğrendim diyebilirim.
Tutku üzerine yazılmış en iyi romanlardan biri bence. Sevmekten hiç vazgeçmemek, umudunu yitirmemek ve gerekirse ölümü göze almak... Bu kitapla ilgili yapacağımız yorumlardan bir roman daha çıkar kanaatindeyim. Küçük bir çocuğun hiç bitmeyen tutkusu, aşkı, inancı, umudu. Tiya Eleni' nin yavrimu, canimu ve daha birçok rumca türkçe sözlerini kitap bittikten sonra kullanmaya devam etmiştim :) Yalnızca sonunu yeterli bulmadığımı belirtmeliyim. Arada geçen 30 yıllık süreçte tam olarak neler oldu beş on sayfa daha yazılarak öyle bitirilebilirmiş kitap. Çok hızlı ve yetersiz bir geçiş var. Kitapla ilgili tek olumsuz eleştirim bu. Ama bu bile kitabın güzelliğine gölge düşüremez.
Her bünyenin kaldırabileceği bir kitap değil. Kardeşim dayanamayarak kitabı yarıda bırakmıştı. Arkadaşım ise bu kadar çok hikayenin ve acının olduğu bu kitap daha kalın olsa belki bu kadar rahatsız edici olmazdı, ince bir kitap da bu kadar dram ağır geldi demişti. Zaten asıl mesele de bu. Kitap yazarın kendi yaşam öyküsü yani gerçek bir hikaye. Çocuk haliyle nelere maruz kalmış. Hem de neyden dolayı? Teninin renginden, dininden dolayı tüm bu acılar. Yazar kitabı yazdıktan yıllar sonra intihar ediyor. Çocukken yaşadığı acılar bilinçaltında ona neler çektirdi bilemeyiz elbette ancak aradan on yıllar bile geçse peşini bırakmamış olmalılar. Kitap mutlaka okunması gerekenlerden...
Okur Takip Önerileri
Kitapla ilgili daha doğrusu yazarın gerçekte siyasetçi olması ile ilgili "klişe" hepimizin malumu. Ben de aynı gerekçelerle kitaba mesafeli durmuştum, çok ilgimi de çekmemişti açıkçası. Ancak sosyal medyada kitabı gördükçe bi bakayım dedim ve genel yorumlar herkesin siyasi gerekçelerle kitaptan uzak durduğu ama okuyunca memnun kaldığı şeklindeydi. Ben de okumaya karar verdim ve hiç de pişman olmadım. Kitaptaki hikâyelerin çoğu sağlamdı. Hepimiz siyasi içerikli bir kitap olarak düşündük ilk başta, hadi itiraf edelim, numaraya gerek yok. Bir hikaye dışında siyasi unsurlar yok. Sanırım son hikayeydi onda da yerel yönetimlerin güçlendirilmesi ile nasıl bir yaşam olur bir nevi ütopya gibi ona değinmiş. Çok rahatsız edici bir durum yoktu yani... Selahattin Demirtaş' ın kendisini de, siyasi duruşunu da sevmem. Zaten kimse kimseyi sevmek zorunda da değil. Ancak önyargıları bir kenara bırakarak kitabı okuyun derim. Umarım yazarlığa da devam eder Demirtaş. Bu arada bir Kürt arkadaşımın sözünü de ilave edeyim. Espri ile karışık "Selahattin Demirtaş sayesinde Kürtlerin kitap okuma oranı arttı" demişti :)
Böylesi güzel bir kitabı bu kadar geç okuduğum için pişmanım. Cumhuriyet dönemi romanlarını o ağır dilinden dolayı sevemiyordum ve sırf bu yüzden bu güzel romanlardan uzak kalmışım. Çalıkuşunu bize yıllarca idelist öğretmen örneği olarak o kadar çok anlattılar ki kitabı okuyunca şaşırdığımı belirtmeliyim. Çalıkuşu idealist fikirlerle yoksul anadoluya gitmiyor. Gönül yarasından kaçıp gidiyor ve buna rağmen kitabın 400 küsür sayfalarına kadar "munise" yi evlat edinmesi dışında pek de bir idelist ve örnek tavırlar göremedim. Yalnızca kuşadasında boş kadro haberini aldığında çok daha iyi bir seçeneği varken o yoksul ve muhtaç çocukları düşünürek o dönem yoksul bir belde olan kuşadasına gidiyor. Bundan sonrasında daha idealist bir profil ortaya çıksa bile gene de tatmin edici değil. Ancak kalbur üstü bir yaşam sürmüş, hep rahat yaşamış, zorluk ve yoksulluk görmemiş birinin gencecik yaşına rağmen tüm zorluklara inatla göğüs gererek başka türlü bir yaşamı görmesi, öğrenmesi, bunu anlaması ve tecrübe ederek hayatı öğrenmesi takdire şayan... Kitap daha ziyade bir aşk romanı. Yorumuma belki şaşıranlar olacaktır ne var bunda diye ama çalıkuşunu bize hep farklı ve yanlış anlatmışlar. Bu da kulaktan dolma bilgilerin, kulaktan kulağa aktarılan bilgi ve düşüncelerin ne kadar değişebildiğinin ve çarpıtılabildiğinin bir örneği gibi. Tüm bu yazdıklarımdan kitap hakkındaki düşüncelerimin olumsuz olduğu sanılmasın aksine bugüne kadar okuduğum en iyi romanlardan biriydi. Çok etkileyiciydi. Özellikle Munisenin sonu ile ilgili bölümde gözlerim dolu dolu okudum.
