...artık bir cevap da beklemiyorum, hayatına tesir etmek de istemiyorum. Sadece beni anlamanı umuyorum.
Sayfa 575Kitabı okudu
Artık yorgunum, paçana yapışıp beni sev diyemem.
Her sabah senden mesaj bekleyemem, beni anlamanı da beklemiyorum.
Çünkü anlamayacağını da biliyorum.
Çabalarım boşa, bunu hissettirdin bana.
Ben sana nefesin olup, içine çekip bırakmamanı istedim ama sen ne çok nefesler çekmişsin...
Sayfa 43Kitabı okudu
Dünya benim etrafımda dönmüyor, biliyorum.
Ne yazayım ki buraya?
Ülkenin durumunu mu?
Dünyanın durumunu mu?
İnsanların pisliklerini mi?
Küresel ısınmayı mı?
Bunları ben tek başıma değiştiremem. Kendimle konuşurken değiştiremeyeceğim bir şey hakkında yazmak boşa zaman kaybı. Artık salak gibi senin değişmeni beklemiyorum mesela , beni anlamanı diliyor ama hayal kırıklığı altında eskisi gibi ezilmiyorum. Ama kendimi değiştirebilirim. Şimdilik bir tek gücüm buna yetiyor. Bu yüzden hislerimi yazıyorum ki, kendime daha yakından bakabileyim.
ama yeniden şimdiki zamanda yaşamamı sağlayan cesareti de veriyordu. En önemlisi buydu. Sürekli olarak geriye bakmıyordum artık. İçimdeki yaraların bazıları yavaş yavaş iyileşmeye başlamıştı. Tümüyle iyileşmiş değilsem bile yaşadığım hayattan nefret etmiyordum artık. Beni seven bir kadın vardı, ben de onu sevebileceğimi fark etmiştim. Bunu anlamanı beklemiyorum, bir gerçek olarak kabul et yeter. Ömrümde pişmanlık duyduğum pek çok şey vardır, ama bu onlardan biri değil.
Can Yayınları
Senden sonra ben...
Ben düşünmüyorum artık, eskiden uzun uzun cümleler kurardim ya hani yüksek sesle anlatmaya çalışırdım. Artık anlatmaya tenezzül bile etmiyorum. Kendimle gurur duymaya başlıyorum, baksana kocaman adam oldun diyorum. Küçüklük fotoğrafıma bakarak gülümsüyorum salonda görünce. Çabuk sıkılıyorum. Dondurma yediğimde çok susuyorum, bu yüzden kendime
Git gide azalıyorsun içimde. Eskiden daha çok özler
daha çok isterdim seni, gözlerim dolardı hatırladıkça.
Unutmak mı yoksa alışmak mı bilmiyorum. Ne kırgın
ne üzgün değilim artık. Kızgınlığım var sadece kendime. Soruyorum bazen kendime ne diye çok sevdim seni? Bu kadar hayali kurmasaydım, silip atsaydım her şeyi . Sen defalarca kırdığında defalarca seni affedip, bu kadar küçük düşürmeseydim kendimi. Ama bu sefer farklı. Her geçen gün biraz daha yok oluyorsun içimde. Sahiden unutuyor muyum, uyutuyor muyum bilmiyorum. Sadece bazen o kadar anıyı unutamıyorum. Bazen o hatıralar canımı yakıyor. Ama ağlamıyorum. Ağlıyamıyorum. Gözlerim bile dolmuyor senin için artık. Bi boşluk gibi, var ama yok. Ne güldürüyor ne ağlatıyor. Bazen düşünüyorum seni böylesine güzel sevmem neyine yetmedi onu merak ediyorum. Sana böylesine bağlanacağım aklımın ucundan bile geçmezken, nasıl oldu da kalbimin içini deldi geçti. Bazen bunca acıyı çekmeme rağmen, sana hiç dokunamayacak olmam yakıyor canımı. Ama dedim yaa o kadar alıştım ki ben bile bu kadarını yapabileceğimi tahmin edemezdim. Önceden bir başkasıyla seni düşünmek beni deli ederdi. Ama şimdi düşünmüyorum bile. Düşünemiyorum... Onca haketmediğim şeye rağmen bunları yaşamam üzüyor. Ama anlamanı beklemiyorum. Hangimizin ki sevgiydi sorguluyorum bazen. Dedim yaa bıraktım artık.
Denedim olmadı
Çabaladım olmadı
Vazgeçtim...
İçsel bir yolculuk
Senden beni anlamanı beklemiyorum , zaten de beklememeliyim
Seni de artık anlamak istemiyorum , çünkü anlamaya çalıştıkça kendimi unuttuğumu farkettim .
En iyisi sen yoluna ben yoluma …
...
- Senden nefret etmek istiyorum. Soğumak istiyorum. Yapamıyorum. Ben ... kafamdaki tüm senaryolar bir anda sussun istiyorum.
- Benden neden nefret etmek istiyorsun ki ? Yanlış bir şey mi yaptım ?
- Dilsiz ve sağırsın ama kör gibi davranıyorsun. Beni bu kadar yoran sensin. Kafamda seninle birlikte kurmuş olduğum senaryolar. Hiç biri gerçekleşmemiş öfke , hüzün dolu ... Mutluluğun kısa sürdüğü korkunun baskın olduğu senaryolar. Susmak bilmeyen düşüncelerle dolu ...
- Tüm bunlar yeni yazından kesitler mi ?
- Evet ... Evet öyle. Ben kime ne anlatıyorum ya.
- Hiç bir şey anlamadım.
- Anlamanı beklemiyorum artık. Alıştım ben. Sayende ...