Ben kendimi gülün dibinde buldum” diye başlıyordu ve devam ediyordu: “sevda bir düş imiş kendime yordum ay karanlık, gece vurdular beni yârin çevresine sardılar beni.
Bergman 1987'de yayınlanan otobiyografisi Büyülü Fener'de Tarkovski'den bahsederken, onun filmlerini keşfetmesini 'bir mucizeye' benzetmişti: "Birden kendimi anahtarları o zamana kadar bana hiç verilmemiş bir odanın kapısında buldum. Benim her zaman girmek istediğim, onunsa rahatça, elini kolunu sallayarak dolaştığı bir odaydı bu. Cesaretle doldum, bir şeyler kamçıladı beni: Biri çıkmış, benim hep söylemek istediğim şeyi, nasıl yaptığını bilmeden ifade ediyordu."