İçim acıyor, ama bu benim acım. Hiçbir yere kaçmıyorum ondan... Her şeyi kabul ettiğimi, acıya minnettar olduğumu söyleyemem, bunun için başka bir sözcük lazım. Şimdi bulamıyorum onu. Biliyorum, bu durumdayken herkesten uzağım. Yalnızım. Acıyı ellerine almak, onu tümüyle sarmalamak ve onun içinden çıkmak, çıkarken de beraberinde bir şey götürmek. Bu öyle bir zafer ki sadece bunda anlam var.