Sonun Sonsuzluğu
1
Acı, bir ırmak gibi
Doluyor yüreğime
Bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
Beni artık ne çiçekler,
Ne çocuklar kurtarır;
Ne de o her gün
Yinelenen doğum.
Birgün güya gayretkeşlik yaptım. Amcanıza, bir vaiz efendinin kendisi hakkında söylediklerini naklettim:
"Efendim, Akşehirli Hoca vaazında, size bir noktada itirazda bulunduğunu söyledi, Mustafa Efendi'yle bu hususta anlaşa, dedi."
Daha benim sözüm biter bitmez, o gül yüzlü hocamın çehresi kararıverdi:
"Rica ederim. Üç hoca kaldık ortada yahu! Bizi böyle birbirimize düşürmeyin. Allah için bizi birbirimize düşürmeyin! Elinizden gelirse, bana deyin ki: Hocam, Akşehirli Hoca, size dua ediyor. Üç hoca kaldık, birisi de Mustafa Efendi'dir. Sağolsun çırpınıyor; batmakta olan gemiyi kurtarmak istiyor; sa'yi meşkûr olsun, diyor... deyin. Rica ederim. Hocaların birbirine sövdüğünü görseniz, duysanız dahi, hocam filân size dua ediyor; Allah ömrüne bereket versin, sağ olsun, var olsun, diyor... deyin. Yahu şurada üç hoca kaldık! Yahu siz hoca düşmanı mısınız?” diye beni azarladı.
Ne büyük fazilet, ne derin şuur, ne geniş insaf, ne ince irfan ve davasına ne büyük bir ihlâsla bağlılık!
Sayfa 235Kitabı okudu
Benim de bir sözüm var, deyin
GENÇLERE NE SÖYLÜYORUZ?
"Çocuklar bulunduğunuz yerle yetinmeyin, ilerleyin!"
Günümüzün marka dünyasında kafası karışan gençlerine, endeks ve parite izlemekten başı dönen yetişkinlerine ne tavsiye edersiniz?
C.G – Kafa karışıklığı çok iyi bir şey. Hayatı sorgulamayan, kafası hiç karışmayanlar var çünkü. Bin yılın birikimini kucaklayan iki Anadolu Hayvanı olarak şunu tavsiye ediyoruz: Sahip olmaya çalışma. “Ol”maya çalış. Olmak yola çıkmaktır. Bu yolculukta harita verilmez, tavsiyede bulunulmaz. Kendini, hayatın ırmağına bırak. Becerilerini, kendini keşfet. Sürüklenme, kendi rotanı çiz. Oysa günümüz insanı ırmağa girmeye korkuyor.
A.İ – Yürüyorsan yol arkada olmalı. Önünde değil. Sen yürüdükçe yol ortaya çıkmalı. Evet, çok riskli. Levha yok, çizgi yok. Yaşamak riski göze almaktır, cesarettir. Korkaklar, kaçaklar, ardına sığınacak bir şeyler arayanlar yaşadıklarını sanır. Herkes kahraman olamaz ama hayatı karşılayabilir. Annesini, babasını, öğretmenini, patronunu karşılayabilir. Mesela ben bastı bacak, kel kafalı, genetik falsoları olan, Sandıklı’dan çıkan bir adamım. Bunu kabul edip, simyacı gibi çalışarak varlığımı ileri noktaya taşıma gayretindeyim. Kendimi aşmaya çalışıyorum. Kendimizi tanıyıp buna teslim olmak yerine, aşmaya çalışmalıyız. Sokrat’tan bu yana insan şunu biliyor: Doğurdukça, yarattıkça yaşayacak. Cengiz’le gençlere şunu tavsiye ederiz: Çocuklar bulunduğunuz yerle yetinmeyin, ilerleyin! Benim de bir sözüm var, deyin. 
Ahmet İnam
Sonun Sonsuzluğu
acı, bir ırmak gibi
doluyor yüreğime
bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
beni artık ne çiçekler
ne çocuklar kurtarır
ne de o her gün
yinelenen doğum.