Furuğ'un babasına yazdığı mektup.
Şiir benim tanrımdır, işte ben şiiri bu denli seviyorum. Gecem, gündüzüm bunu düşünmekle geçiyor, kimsenin söylemediği yeni bir şiir, güzel bir şiir söyleyeyim diye. Kendimle baş başa olmadığım ve şiiri düşünmediğim günüm, anlamsız ve bir hiç sayılır. Belki şiir görünüşte beni mutlu kılamaz ancak ben mutluluğu kendim için başka türlü yorumluyorum. Mutluluk benim için ... güzel elbise iyi yaşam ve iyi yemek değil. Ben, ruhum memnun olduğu zaman mutluluk duyuyorum ve şiir benim ruhumu memnun ediyor. Şayet, insanların elde etmek için çırpındıkları o güzellikleri bana verseler ve karşılığında şiir söyleme yeteneğini benden alsalar, intihar ederim. Siz benden vazgeçin, siz bırakın ben sizce mutsuz ve aylak olayım, ancak ben hiç bir zaman yaşamımdan yakınmayacağım. Tannya ve çocuğumun ölümü üstüne yemin ederim ki ben sizi çok seviyorum. Sizi düşünmek gözlerimi yaşartıyor. Ben kimi zaman düşünüyorum ve düşünmüşüm, neden tanrı beni böyle yarattı ve neden şiir adlı şeytanı içimde canlandırdı ki, ben sizi memnun edemeyeyim ve hiç bir zaman sizin sevginizi alamayayım, ama bu benim suçum değildir. Benim, milyonlarca insanın kabullendikleri yaşam gibi sıradan bir yaşamı kabullenecek gücüm yoktur. Evlenmek niyetinde değilim. Ben yaşamım boyu hep ilerleyeyim ve toplumda seçkin bir kadın olayım istiyorum ve sizin, benim dediklerimi kabul etmeyeceğinizi sanmıyorum. mektup yazın.
Karanlık ve aydınlık
Tıpkı şairin dediği gibi: Benim gecem senin yüzüne aydınlık oysa ki insanlar arasında karanlık baki bizler ise sanki gündüzün ortasındayız.
Sayfa 144Kitabı okuyor
Sevgili karıcığım,
Sen gittin ben hastalandım. Nezle oldum birdenbire. Yatağa girdim. Canım sıkıldı. Seni aradım. Yoksun. Sana ulaşmak için bunları yazıyorum.
Ağırbaşlı, mükemmel şapkanla gözümün önündesin. Her gelişinde biraz daha güzelleşiyorsun. Çok güzelsin, çok akıllısın, çok iyisin, karıcığım.
Hatçem
her gecem
senin
her gecem.
Hatçem
su ol, içem,
Hatçe
her gece.
Kızım anam karım kardeşim, sen,
başında güneşler esen
altın gözlü çocuk
altın gözlü çocuğum benim.
Karım benim
iyi yürekli, altın renkli
gözleri baldan tatlı arım benim.
Sayfa 134
Saçının Her Teli İstanbul Senin
Şimdi bir gece başlar
Bir rüzgâr eser senden uzaklarda
Bu benim gecem işte benim rüzgârım
Rüzgâra güzelliğini anlatırım uzun uzun
Ve kapanırım dizlerine gecenin
Ağlarım
Yokluğun yokluğum oluyor elimde değil
Sensiz nefes aldığıma inanamıyorum
Al bu kederi , bu kahrı
Bu korkunç karanlıkları benden
Artık dayanamıyorum
Ümit Yaşar Oğuzcan
Gülüm (Kendimden)
Benim bahar çiçeğim ey gonca gülüm
Senin yokluğundur en büyük ölüm
Senden sonrası cehennem zulüm
Seni kaybedersem ölürüm gülüm
Fizan' dan duyulur sesim avazım
Seninle başladı ömürde yazım
Bu yazıyı büyük bir zihinsel baskı altında yazıyorum, çünkü bu gece benim son gecem. Meteliksiz ve artık hayatı çekilir Gland tek şey olan uyuşturucuyu almadan yaşayamam. Bu akşam kendime kendime çatı katı dairemin penceresinden aşağı atacağım. Morfinin köledi olduğum için iradesiz ya da serseri biri olduğumu düşünmeyin. aceleyle yazdım bu sayfaları okuduğunuz da unutmayı ya da ölmeyi neden sectigim hakkında tahmin yürütebilirsiniz fakat yine de Gerçek hislerimi asla anlayamazsınız
Sayfa 129
Geceler yalınayak, geceler inzivada
İnsanlığın salâsı okunuyor, elveda!
Gündüzün siyahından ufka karanlık çöktü Hicabından günahın kardelen boyun büktü
Günebakan çiçeği dönüp bakar mı bize?
Feryad u figan etsek nefis gelir mi dize?
Ömür yitik sermaye kelebeğin misâli
Tarumar gülistanım, talan ettim visâli
Yâ İlâhi affeyle, gayrı dilim
Seni ilk gördüğümde
Herhangi biriydin benim için
Hiç kimseydin
O gözlerin, gülüşün herkes gibiydi
Ama ne hikmetse rüyalarıma girerdin hep
Nedendir anlamazdım
Düşünmezdim de pek seni
Bazen aklın anlamadığını kalp hissedermiş ya,
Öyleydi benimki de işte
Sen hiçbir zaman benim için doğru değildin
Ama yine de sevdim seni
İstemedim sevmeyi
Kaç kere vazgeçmeye çalıştım bir bilsen
Ama olmadı işte yapamadım
Bir şey vardı aramızda
Anlamadığım bir şey
Hiç kimseyken bir anda her şeyim oldun
Gecem, gündüzüm oldun
Bir anda gözlerin bana o kadar farklı gelmeye başladı ki
Onlara her baktığımda kalbim yerinden çıkacak gibiydi
Anlamadım, bulamadım neden sevdiğimi
Ama yine de çok sevdim seni
Benim de çok tatlı bir dünüm vardı,
Bir ela gözleri süzgünüm vardı.
Ömrümde bir gecem, bir günüm vardı,
Onu da usandım artık anmadan. 
Hüseyin Nihal Atsız
“Ara sıra kaçın, kendinizle baş başa kalın. Yakanızdan tutun kendinizi, tanımaya çalışın.
Belli bir yaşa geldiniz geçmişe baktığınızda bu gece benim son gecem olsa, bu benim son anım olsa Allah'a böyle gitsem nasıl karşılanırım, nasıl bir tören beni bekliyor, bunları merak edin biraz.”
Bir güzelin mecnunuyum efendim
Hasretinden dertli sinem dağlıdır
Ne gündüzüm gündüz ne gecem gece
Benim gönlüm şu güzele bağlıdır
Sayfa 95Kitabı okuyor
"Bu kentten nefret etmeyeceğim. Suya giren kadın bir serap bile
olsa.Gerçeğin yüzü, Kesik Yüz'ünki gibi olsa bile. Bu serin gece,
benim son gecem olsa bile."
