Ah, gönlümde ne ateşler yanıyor. Ciğerime ne hançerler vuruluyor. Gözümden ne zehirler akıyor!.. Bilseydi belki beni böyle bırakacağına acırdı da öldürür öyle giderdi. Beyim! Sen beni vatanın için terk ettin. Ben seni kimin için terk edeyim? Benim vatanım da sendin, canım da...
Sayfa 13 - ZEKİYEKitabı okudu
Vallahi, Allah'a yemin ederim ki
Aydınlık günlerde ve karanlık gecelerde,
Yoktur benim için uyku ve yemek,
Sadece iki gözümden kan akıyor.
Her iki gözün sanatı uyanık kalmaktır,
İçimin gıdası da kan içmektir.
~~~~~~~~~~~~~~
We'llahî qesem dikim bi Barî
Rojêd-i spî, şevêd-i tarî
Nînin ji me ra çu xwab û xwarin
Îlla ku du dîde xwîn dibarin
Bîdarî ye sen'etê du çavan
Xwînxwarî ye xwarina hinavan
Ben can gülşeni içinde dikenim ve akıl aynası üzerinde bir tozum,
Neyim var ki, söz edeyim özümden?. Mahvet
beni benim gözümden!
Sayfa 39Kitabı okuyor
Sabahın erken saatinde, Hilâl-i Ahmer’in hademelerinden Halis gelmiş, İstanbul’un gece yarısından sonra saat ikide askerî işgal altına alındığını söylemiş.
Hilâl-i Ahmer’i otuz kişilik bir askerî müfreze işgal etmiş. Türk veya Ermeni tercüman olmadığından, sadece İngilizce konuşmuşlar. Telefonlar koparılmış, kâğıtlar paramparça edilmiş, uyuyan hademelerin başına tabanca dayayarak Dr. Adnan’ın nerede olduğunu sormuşlar. Dolaplar, hatta kâğıt sepetleri bile aranmış. Dr. Adnan’ın orada olmadığını öğrenince, evini sormuşlar. Bunların birer işaretle sorulduğunu zannediyorum. Yalnız, içlerinden biri birkaç kelime Türkçe biliyormuş. Nihayet, Balkan göçmenlerinden Hamid adlı ve Dr. Adnan’ın himaye ettiği öksüz oğlanı yakalayarak sorguya çekmişler. O da bilmediğini söyleyince, askerler çocuğu dipçikle dövmeye başlamışlar. Çocuk, Hilâl-i Ahmer’den ayrıldığı zaman, yüzü kan içindeymiş. Bununla beraber, hademe Halis’e ne yapsalar evi haber vermeyeceğini ve Halis’in gidip ablama bunu haber vermesini rica etmiş. Bu, güzel muhabbet nişanesi Dr. Adnan’ı ağlatmaya başladı. Benim gözümden bir tek yaş akmadı. Çünkü, daha iyi günlere kavuşmadan önce, bir damla gözyaşı dökmemeye karar vermiştim.
Adnan, tehlikeden ziyade, verdiği sözde durmamış olmaktan üzgündü. Bundan başka da, Adnan’ın fikrince, şayet Türk mebusları İngilizler tarafından esir alınırsa, Garp efkâr-ı umûmiyyesi bizim tarafımıza dönecekti. Benim tuttuğum yol, tehlikeli olduğu kadar şüpheli idi de. Bütün bunlara rağmen, gece gayet sakin uyudum. Uyandığım zaman, Nigâr’la Dr.
Yaşamak için ya otları ya hayvanları öldürüp yemek çok adi, çok görülen bir işkence, nedense, o güne kadar benim gözümden kaçmış.
Sayfa 56
Bir şeyler yapmayı gerçekten kafasına koymuş olanlar, kayıtsızlara ve yanlış yolda gidenlere kıyasla hayli az.
Sayfa 80Kitabı okudu
Muhakkak ki ruhumun benim gözümden kaçacak kadar uzak köşelerinde bir şeytan saklı... Beni oyuncak gibi kullanıyor...
Vurduğun her yerden gül biter sanma
Sen beni ilk defa yaralamadın
Ben sana kul köle olurdum amma
Sen bana bir günlük yar olamadın
Bu kadar yüklenmek var mı susana
Yerimde olupta çıldırmasana
Ben gönül köşkümü açtım da sana
Sen sokak kapını aralamadın
Hançerle mavzerle yıkılmazdım da
Süründüm aklımı senle bozdum da
Ben sana yüzlerce roman yazdım da
Sen bana bir satır karalamadın
Onbinde bir kula nasip olsam da
Kadrimi bilmedin nimet olsam da
Ben senın bağına rahmet olsam da
Sen benim dağıma kar olamadın
Kalplere şifalar sunan meyvaydım
Her keyfe kedere derde devaydım
Ben senin bahtına gülen ayvaydım
Sen bana ağlayan nar olamadın
Yıllara mal oldu gözümden düşmen
Ey şimdi aynayla kavgalı düşman
Her zaman mahcupsan her zaman pişman
Sen kendi kendine yar olamadın.
Sayfa 223
Muhakkak ki ruhumun benim gözümden kaçacak kadar uzak köşelerinde bir şeytan saklı… Beni oyuncak gibi kullanıyor…
Sayfa 144 - Yapı Kredi Yayınları 70. BaskıKitabı okudu
Muhakkak ki ruhumun benim gözümden kaçacak kadar uzak köşelerinde bir şeytan saklı...
"Duygu üreten herkes gibi benim gözümden de yaş akıtan hiçbir şey karşısında suskun kalamıyorum."
Sayfa 127 - Gece kitaplığı 2016Kitabı okudu
Meğer aşk, dokunamamakmış; geç anladım... Tam sevecektim, ardından bakakaldım! Gittin ya; görünmeyen gölgende, bedduaya daldım!.. Gözümden çağladı tuzlu nehirler de kirpiklerimden aşağı saldım. Adım, yenilgi kaldı benim. Artık sadece, yalnızlığım ve ben vardım...
Ey hikâyem, sar Beni!..
Sayfa 62Kitabı okuyor
Muhakkak ki ruhumun benim gözümden kaçacak kadar uzak köşelerinde bir şeytan saklı... Beni oyuncak gibi kullanıyor...
Sayfa 144Kitabı okudu
"Gençlik yıllarında entelektüel eğitime verilen ara, daha sonra doldurulması çok güç olan boşluklar doğurur."