Havada yalın bir bir sensizlik kokusu vardı,
her nefes verişimde biraz daha ölüyordum,
ağacın gölgesine sığınmış yağmur taneleri, nefesimden daha soğuk olamazdı…
aynı benim gibi,
gözyaşım dengesiz akıyordu,
önce hangi gözümden başlasam hayallerim diğer yöne kaçıyordu…
sadece kendimin sığdığı bir oda içinde,
ne gerek vardı bu kadar hayale…
havada hiçbir şey kalmadı.,
hüznü bile hissedemiyorduk ki…
aşka fırsat mı kaldı…
…
Serkan Aydemir | Akşamüstü Yalnızlığı