Jack Kerouac Kendini Anlatıyor
Ben hayatım boyunca pranga mahkûmiyetlerinden kaçan köksüz bir ağaç oldum. Ne durmayı ne de aynı yolu ileri geri kat etmeyi severim. Bana sorarsanız, gerçek yaşam hiç durmadan dosdoğru denize doğru gitmektir. Öyküler söylemek, öyküler dinlemek, öyküler yaşamak…
Benim öyküm de onlardan biri. Her zaman gizlice
-Peki, dedim, öğretmen ol.
-Ben mektebe gitmiyorum ki.
-Neden?
-Öğretmen beni dövüyor.
-Neden?
-Yaramazlık ediyorum da ondan.
-Sen de yaramazlık yapma.
-Ben yaramazlık ne demek bilmiyorum ki.
-Öğretmenin yapma dediği şey, dedim.
-Belli olmuyor ki! Bir gün arkadaşımın biri, "Çamaşırcının piçi" dedi. Ben de dövdüm onu. Öğretmen de beni dövdü. Ondan sonra hep çamaşırcının piçi diye çağırdılar. Hiç kimseyi dövmedim. Yaramazlıkmış diye. Birkaç gün sonra yanımdaki arkadaşın iki kalemi vardı. Birini aldım. Hırsızsın sen diye dövdüler. Benim kalemim yoktu aldım. Sonra o da yaramazlıkmış, hem de çok fena bir şeymiş. Bir daha kimsenin kalemini almam dedim. Defterini aldım. Bu sefer hem dövdüler, hem mektepten kovdular.
("Plajdaki Ayna" adlı hikayesinden)
_Ruh dediğin şey nedir
_O ... bilmiyorum .. yaşam gücü ,bize hayat veren öz .
Yaşlı matematikçi bir süre oğluna baktı
_Thomas dedi bana bak .Ne görüyorsun?
_Seni görüyorum ,baba
_Bir vücut görüyorsun .
_Evet .
_benim vücudumu .bunu sanki benim kitabım ,benim ayakkabım ,benim kalemim der gibi söylüyorum .tıpkı bu şekilde benim vücudum diyorum . Bana ait olan ,benim sahip olduğum bir şey .manuel ,elini göğsüne getirdi ."fakat eğer bu vücudun benim olduğunu söylüyorsam , o zaman aynı zamanda benim bu vücut olmadığımı da söylüyor oluyorum vücut bana ait ama o ben değil . Öyleyse ben neyim ? .şakağına vurdu ." Ben düşüncelerim tecrübelerim ve duygularımdan ibaretim.işte ben buyum . Ben bir bilincim . Şimdi şöyle düşün : benim bilincim Ben olan bu şey ,benim ruhum mu ?
_ Evet , sanırım öyle