Eskiden hayat deli doluydu,
Anne, baba ve küçük bir çocuk.
Fakat bütün o güzel zamanlar uçtu gitti,
Babam uzaklara yelken açtığında.
Şiir pek benim kalemim değildir.
Ama öfke tam benlik.
Sayfa 14 - KoridorKitabı okudu
Deli gönlüm, divane gönlüm, mazlum ve mahzun gönlüm benim... Koca bir ömrü, kendi kubbesinde iz bırakan, aks-ı seda olan birkaç hatıra ile geçirdi kalemim. Ama aslında hayat birkaç hatıradan ibaret değil midir?
Sayfa 503Kitabı okudu
Sana bir yahni pişirmek isterdim ama
Tencerem yok
Sana bir atkı örmek isterdim ama
Yünüm yok
Sana bir şiir yazmak isterdim ama
Kalemim yok.
Bu şarkının adı "Hiçbir Şeyim Yok Benim" dedi.
Sözleri berbattı, bestesi de öyle.
Kalemi elime alıp yeniden bir şeyler yazmaya çabaladım. Geçmiş, şimdi ve dünya üzerine çeşitli düşüncelere dalmaktan bıkmıştım artık. Bir tek şey istiyordum yalnız. Kitabımı rahatça bitirmemi hiçbir şey engellemesin istiyordum.
Ama beyaz sayfalara bakar bakmaz durakladım. Kağıtların görünüşü duraklatmıştı beni. Kalemim elimde, bu göz kamaştırıcı kağıdı seyretmeye koyuldum. Öylesine sert ve uzağı görücü; öylesine burada bulunan bir şeydi ki! Şimdi'den başka bir şey yoktu onda. Üzerine biraz önce yazdığım sözcükler kurumamıştı daha, ama artık benim olmaktan çıkmışlardı.
Sayfa 145 - Can YayınlarıKitabı okudu
Hey Teresa baksana bi
Neydi benim derdim? Çocukken yeni bir dolma kalem için Azize Teresa’ya dua etmiştim. Duama cevap almıştım. Yeni bir dolma kalemim olmuştu anlayacağınız. Şimdi bir kez daha Azize
Teresa’ya dua ediyordum. Lütfen tatlı ve güzel
azize, bir fikir yolla bana. Ama Azize Teresa
beni terk etmişti, Huysmans gibi bir başıma
kalmıştım, yumruklarım sıkılı, gözlerim yaşlı.
Sayfa 25Kitabı okudu
“Sevgili Piraye; Balık koskoca okyanusun derinliklerini avucunun içi gibi bilse de, bir lokma uğruna, atılan oltaya can feda. Bırak benim de avucumun içi gibi bildiğim o koca kalbinde bir hata yapma hakkım olsun. Şimdi sen yoksun ağlıyoruz arkadaşlarımla, ağlıyoruz arkadaşlarım bulutlarla. Yağmur yağıyor mu oraya bilemeyiz ama, biz ağlıyoruz Piraye. Bu balık nefes alıp verdiği suyun altında boğuluyor, bu kelebek ölümü dört gözle bekliyor. O balık nerede boğuluyor biliyor musun? Önümde ki beyaz sayfalara haykıramayıp yutkunduğum, içime ağlayıp, içimde biriktirdiğim denizin için de boğuluyor. Bu kelebek intihara kalkışıyor. Bırak bir hata yapma hakkım olsun. Yaşadığım denizde can veriyorum. Kalemim kan kaybediyor, kalemim ağlıyor Piraye
