TAVSİYEM
çok güzel ve benüm için ayrıca özel bir kitaptı, öyle güzel yazılmış ki bende kendimi orada bir köşede his ediyordum, kokular çok canlı, anlatım çok canlı, dokunmalar çok canlı....
dört ayaklı arkadaşlarımızı üzmiyelim deyip kitabın okunmasını tavsiye ederim
“İlkbahar, ilkbahar, ben ilkbaharım!”
“Yaraladığın insanlardan tüm içtenliğinle özür dile. Kanatlarını kopardığın kelebekten de bilmeyerek üzerine basıp geçtiğin böceklerden de.”
İnsanlar arasında bir sınır varsa o da kelimeler midir? Kitabı okuyunca bunu gerçek anlamda merak ettim. İnsanlar, taşan duygularını kelimelere dökmek yerine yüreklerinde saklayabilselerdi eğer her şey daha
İlk kitabın sonunda Sophie ve annesi çıkan çatışmadan kendini sağsalim kurtarmıştı. Yaşadığı olaylar yüzünden travma sonrası stres bozukluğu çeken Sophie'nin yanında en yakın arkadaşı Millie vardır. Hayatlarını düzene koymaya çalışırlarken Falcone ailesinin baş düşmanı olan Marinolar ortaya çıkar. Amcası Jack Marinolarla belli bir işbirliği yaparak Sophie'yi kendi saflarına katmaya çalışırlar. Ama Sophie Falcone ailesi sayesinde kendi ailesiyle ilgili çok önemli bir sırrı öğrenir. Bu sır onun dünyasını tamamen değiştiren niteliktedir.
Bu kitapta bolca Luca ve Sophie sahnesi okudum ve bu beni öyle mutlu etti ki anlatamam. Luca'nın o sert görüntüsünün altında aslında bambaşka bir erkeğin yattığını yazar bize bu kitapta göstermiş oldu. Falcone ailesinin en küçük bireyi olan Nicoli ise bu kitapta düşüncelerinden dolayı gıcık kaptığım karakterdi. Onun yanında ailenin Consigliere'si olan Felice de sinir bozucu bulduğum bir tipti.
Kitabı bence güzelleştiren ve anlamlı kılan benim için Luca oldu. Artık favori karakterlerim arasında kendisi. Kitabın sonundaki Luca ve Sophie'nin diyaloğu da ben heyecanlıydı. Gözlerimden kalpler çıktı resmeeen.
Entrika ve aşk konulu seri okumak isteyenlere öneririm.
Kitapla kalın.
Merhaba değerli takipçilerim bugün sizlere Jose Mauro De Vasconselos’un seri kitaplarından üçüncüsü olan Şeker Portakalının yorumuyla geldim.
Yazarımızın kalemi o kadar güzeldi ki kitabı okurken hikâyeye kendinizi kaptırıyorsunuz. Romanımız Zeze ve ailesinin hayat mücadelesini anlatmaktadır. Bu hayat mücadelesi içinde Zeze de aileye katkı sağlamak
Ah Zeze ah darmadağın ettin beni. Kendi küçük yüreği dağlar gibi büyük zeze sen o boyama sandığını eline aldın seninle müşteri bekledim. Babanı mutlu etmek 2 paket sigara alabilmek için bütün gün çalıştın ah güzel zezem yediğin her tokat yüreğimi dağladı. Ya sen beni gözyaşı seline bıraktın. Akıllı, saygılı zezem haylazlıklarınla yüzümü güldürdün. Kardeşine ağabey değil babalık yaptın. Hangi birini anlatayım küçücük bedeninde ne ağır yükler vardı. Kalbim acıdı. Mücadeleci ruhun takdire şayan. Her duyguyu tattım seninle. Bazen şeker tadında bazen portakal kokusunda. Sevgi güzeldir, Dona Cecilia Paim öğretmenimizin masasındaki çiçek gibidir. Acı çeke çeke içinizde şeker portakalı büyür. Yoksul bir ailenin çocuğu olan Zezenin o kadar zengin bir kalbi var ki okurken kalbimden ılık ılık duygular aktı gözlerimden akan yaşlara karıştı. Renkli dünyasıyla ve portakal çiçeğiyle her şeye rağmen mutlu olmaya çalışıyor. Herkes hırsını zeze den çıkarıyor tabiri caizse gelen vuruyor giden vuruyor. Zaten hayat, insanlar böyledir gücü sadece güçsüzlere yeter ama Zeze her şeye rağmen güçlüdür, cesurdur. Ben Zeze ile ağladım yeri geldi zezenin haylazlıklarıyla güldüm. Çok güzel di keşke hiç bitmeseydi zaten güzel olan her şey çarçabuk bitiyor. Zeze benim yüreğimde taht kurdun seni hiç ama hiç unutmayacağım. Dünyadaki hiçbir çocuk Zeze gibi üzülmesin, acı çekmesin bütün çocuklar mutlu olsun. Keyifli okumalar.
kitapyorumu
Bryce Quinlan, çoğu kişiye göre uçarı, edepsiz ve tam bir parti kızıydı. Arkasından kimin ne dediği ile uğraşamayacak kadar enerjik ve özgüven doluydu. Bunları onlara karşı silah olarak kullanabilecek kadar da ağzı iyi laf yapıyordu.
Fakat bir gün partiden dönerken karşısına çıkan katliam, hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağının resmiydi. Bryce
