Gorki Gorki Gorki. Bir yazarın ilk kitabını okuduktan hemen sonra tüm yazdığı kitaplarının okunması, o yazarın gerçek yaşamla ne kadar iç içe olduğunun kanıtıdır kanımca. Gorkinin mürekkebi süt tatlıları gibidir. Yedikçe yersiniz; yumuşaktır, hafiftir, nettir ve gerçektir. Realizm denince ilk akla gelenlerdendir. Gorki fakirdir, hor görülmüş bir yaşamı vardır, acının kendisidir. Acı insanı olgunlaştırır. Gorki de olgundur. Aleksey, kitapta somut ruhlar içinde soyut kalmaya çalışan asil bir ruhtur. Ruh olması gerektiği gibi soyut olmalıdır.
Olacakların olmaması için olması gerekenleri bilmek gereklidir. Aleksey bence ne olması gerektiğini biliyor fakat toplumunun, çağın hastalığı olan "kibir" i yüzünden bunu onlara anlatamıyor, sessiz çığlıkları içinde büyüyor.
İyi okumalar...
Çocukluğum 'da Gorkimizin hayatı daha çok ninesi ve dedesiyle geçiyordu en büyük yaralarını orda aldı. Yaşadığı acılar bir çocuk için fazla ağırdı. Beni de derinden etkilemişti, üzülerek bitirmiştim. İkinci kitap olan
