Kiliseler benden tiksiniyor. Müminler adımı duyunca titriyor. Ama onlar isteseler de
istemeseler de, bu dünyada benim bir görevim var. Ben ne Tanrı'ya baş kaldıran kişiyim, ne de inkâr eden tin. Ben İmgelem Tanrısı'yım, yitik, çünkü yaratmıyorum. Çocukken, oyuncaklardan oluşan düşleri benim sayemde görüyordun; kadın olduğunda, bu düşlerin dibinde uyuyan, geceleyin seni kucaklayacak prenslere ve fatihlere benim sayemde sahip oldun. Ben sesi esriklik, ruhu yanılgı olan, yaratmadan yaratan Tin'im. Tanrı beni, geceleyin kendisini taklit etmem için yarattı. O Güneş'tir, ben Ay. Benim ışığım uçucu ve sonlu olan her şeyin, bataklıklarda veya gömütlerde geceleri görülen hafif parıltının, nehir kıyılarının, bataklıkların ve gölgelerin üzerinde gezinir.
"Hangi erkek göğüslerinin üstüne benim olan o eli koydu? Benimkinin eşi bir öpücükle öpüldün mü? Uzun, sıcak ikindilerde, o kadar düş görürdün ki düş gördüğünü düşlerdin hani, sana tüm mutluluğu verecek, seni sonsuza dek kucaklayacak birinin buğulu, hızlı karaltısını düşlerinin derinlerinden geçerken görmedin mi? Bendim o.
Təsadüfən qarşılaşdığım və yazarın ilk oxuduğum kitabı. Kitabın adı diqqətimi cəlb etdiyi üçün oxudum).
⁓Xoş mütaliələr
Fernando Pessoa
Şeytanın Saati
