Göl Evi-Alejandro Agresti
“Onun kitaplarına dokununca hala benimleymiş gibi hissediyorum.Bir zamanlar onun da aynı sayfalarda gezindiğini, aynı kelimeleri okuduğunu biliyorum.”
Adını sorunca “Tebrizli Şemseddin,” dedi; dağda bayırda Allah’ı arayan bir abdal olduğunu söyledi. “Aradığını bulabildin mi peki?” diye sordum. Kara gözlerinde delişmen, gümüşi kıvılcımlar belirdi. “Buldum ya, meğer O hep benimleymiş.”
Öğrenmekten memnun olduğum bir şey varsa o da vazgeçmek. Sonsuza kadar benimleymiş gibi davrandığım şeylere şimdilerde pamuk ipliğiyle bağlıyım. Kopmam, arkama bile bakmadan gitmem an meselesi. Yüklenmiyorum hiçbir şeyi, vazgeçtiğimde de içim hiç acımıyor.
A
Derinsu'ya ve kimseye anlatmadığım şeyler vardı. Kendi sırlarımla ve acılarımla yine yalnız kalmıştım. Eskiden babam olmadığı için yalnızım sanıyordum. Oysa yalnızlık hep benimleymiş.