Übermensch için güzel bir soru.
''Ciddi bir varoluşsal soruna nihai bir çözüm bulmanın mümkün olmadığını tabii ki biliyoruz. Bana sorarsan, bizi biz yapan şey, o geçici olmaya mahkûm, kusurlu çözümlerdir. Ama eğer bütün kusurlu yanlarımı, onların üzerinde çalışmak yerine, üzerinde oynayarak değiştirebiliyorsam, bu beni nerede konumlandırır?''
Neden sorusunun cevabı yok. Bu yüzden felsefenin en önemli sorusu
Evrenin sonsuzluğu ile karşılaştırınca ölümlü olduğumuzu bildiğimiz bilgisinin gölgesi altında yaşamak, insan ömrünün gülünesi güdüklüğünün; mekanın sınırsızlığı ile karşılaştırınca; yaşamın içinde hapsolacağı yerin içler acısı küçüklüğünün farkında olmak, bütün bunlar “orada değil de burada, geçmiş başka bir zamanda değil de şimdi de yaşamam için hiçbir nedenin olmadığını” bilmekle eşdeğerdir.
“Neden yokluğu”, anlamın yokluğuna denk düşse de anlamsızlık Homo sapiens için katlanılamaz bir durumdur.
''İnsan yaşamı, kişinin ölümlülük farkındalığı ile yaşamasını katlanılabilir ve yaşanabilir kılma çabasıdır. Aralıksız devam eden bu çabaya biz kültür diyoruz.''
insanların birçoğu, insanın ölüm bilincine sahip tek canlı olduğu sözünün aksine, ölümünün hiç de farkında değildir zira varoluşun anlamsızlığını beyhude kapama çabaları, bauman'ın benlik pratikleri'nde altını çizdiği gibi ölüm farkındalığı ile yaşamayı kolaylaştırmıyor; tersine ölümü unutmaya ve hayatından çıkarmaya yönelik bir işe dönüşüyordur.
"Bir yandan, kısmen dünyanın müphemliğini alt ederek var oluruz, sanki elimizi ona doğru uzatıveririz. Öte yandan ise dokunduğumuz her şeyi kendimize ait ağlara -'Weber ve Vygotsky'nin deyimiyle anlam ağlarına'- entegre etmek durumunda kalırız. Tabiri caizse, elimizde bir lamba ile karanlığı gözlemleriz."
Sayfa 40 - Çeviren: Mehmet Ekinci, İstanbul: Ayrıntı Yayınları (İnceleme Dizisi No: 206), 2018.Kitabı okudu