Hani şu bahtsız dünyamızın idaresini de şairlere bıraksalar diyeceğim geliyor.
Evlerimizde hatıralarımızın nöbetçiliğini yaparak,ümitlerimizi yemiş ağaçları gibi aşklı bir ihtimamla yetiştirerek ne sakin günler geçirir,ne deliksiz uykular uyuyabilirdik.
Nerde olsa yaşıyor insan;
Nerde olsa bir gün ölmek var.
Ne yardan geçilir, ne serden;
Korkuyoruum bu gecelerden.
Bel bağladığım tepelerden
Gün doğmıyabilir bir daha
Reader Follow Recommendations
Gün olur ki ne gökyüzü para eder,
Ne deniz kenarı, ne bağlar bahçeler.
Gün olur ki ne kız, ne rakı, ne şiir,
Hiçbir şey insanı sarmaz, kandıramaz;
Her çeşmeden boş döner, elindeki tas.
Gün olur ki çıldırmak işten değildir.