BENVOLIO: Heyhat! Aşk görünüşte nazik olduğu halde
Denendiğinde ne kadar da zalim oluyor.
ROMEO: Heyhat! Sevgi gözleri kör iken
Bizi dileğine daima boyun eğdiren yolları nasıl seçer.
BENVOLIO:Beni dinle ,onu düşünmeyi bırak.
ROMEO:Ah,düşünmeyi nasıl unutacağımı öğret bana!
BENVOLIO: Gözlerine özgürlük tanıyarak.Başka güzelliklere bak.
ROMEO:Bu sadece onun güzelliğini daha da ortaya çıkarır.
ROMEO :üzgün olduğunda saatler ne kadar uzuyor.
BENVOLIO:Hangi üzüntü uzatıyor Romeo'nun saatlerini?
ROMEO:saatleri kısaltacak şeye sahip olmayışım.
BENVOLIO:Aşka mı düştün?
ROMEO:Dışında kaldım.
BENVOLIO:Aşkın mı?
ROMEO:O aşık olduğum yüzün dışında kaldım.
BENVOLIO: Oh, görünürde öylesine sevimli olan aşkın tecrübede bu kadar sert olması çok üzücü!
ROMEO:Yazık , aşkın kör olması gerekirken yine de yolu istediği gibi görebilmesi çok üzücü!
ROMEO
Oyle, bu tutumluluğu sürüklüyor onu israfa
Onun zorbalığından aç kalan güzellik çünkü
Süremez oluyor gelecek kuşaklara. Çok güzel, çok akıllı, çok akıllıca güzel.
Sevaba girmek için kırıyor umudumu, And içmiş sevmemeye; bu andla yaşayan ölüye döndüm,
Yaşıyorsam eğer bu andı bildirmek için.
BENVOLIO
Beni dinle ve onu düşünme, unut!