sinirlerime hakim olamıyorum. benzetmeye bak :D
Küçük insan yavrusu ayaklarının ucunda, yarı toprağa karışmış, döğlek cinsinden sürüngen bir nebat gibidir. Kımıldadıkça bir büyük solucan kümesini andırıyor. Her ne tarafından bakılsa bir ana karnından çıkmış olmaktan ziyade topraktan bitme şeylerden biri hissini veriyor.
*düğlek: bir çeşit karpuz.
Diğer insanları kendine benzetmeye çalışmak konusunda evli çiftler ön saflarda bayrak taşır. Misyonerler ve vampirlerden sonra, kendi gruplarını en çok genişletmeye çalışan tür bunlardır!
İlla ki herkes evlenecek.
"Ay hadi artık sen de evlen."
"Bak sana şahane birini bulduk, nasıl
uygunsunuz nasıl!"
Böyle bir hırsları vardır.
Tasvir hep aynıdır: "Ay, nasıl iyi bir kız, tam
sana göre!" ; "Ay ne kadar iyi bir çocuk, biliyor musun, tam evlenilecek adam!"
Sen, kendin, karınla veya kocanla, "iyi insan" diye mi evlendin?! Kimse, iyi insanlığa falan bakmaz. Ben size söyleyeyim, diğer ilişkiler için hangi yüzeysel kriterler geçerliyse,evlilik için de öyledir!
Görebiliyor musun? Senden farklıyım. Beni kendine benzetmeye çalışma. Sana benzemek istemiyorum diye beni kötüleme, kin gütme. Olduğum gibi kabul et. Kendi kuruntularınla ölçüp sınıflandırma beni. Uydurma kalıplarla kendini sınırlama. Bak bu tarafa! Benim için düşündüğünün ötesindesin. Sen varsın. Ben varım. İkimiz farklıyız diye biz oluyoruz...
Ahhh siz kadınlar, ah siz ev hanımları, ah siz çoluk çocuk sahibi kadınlar. Şimdi seninle konuşuyor olsaydım, ne söylesem yine kader mi diyecektin acaba? Anlattığın ne varsa hepsi baştan aşağıya kendi gerçeklerin. Sana iyi gelen, seni tembelleştiren gerçekler. Senin gibi yüz binlerce kadın akşama kadar evde yaşıyor ve hepsi saatlerce televizyon
KÜLTÜR DAVASININ BAŞI
Gözümüz daima yükseklerdedir. Her işimizi büyük, heybetli yapmak isteriz. Küçük işlere tenezzül etmeyiz. Yeni kurulan bir daireye eşya mı alınacak? İlk akla gelen şey maroken koltuklardır. Müdürün yazı masası pek lükstür. Haftada 40-50 imza atmaktan başka işi olmayan daire şefinin hokka takımı en pahalı
