"İnsanoğlunun daha üstününü tadamayacağı iki çeşit mutluluk vardır: biri, yaşamın özünü kavramaya çalışarak özgür ve derin düşünmek, ikincisi de dünyanın hırgürüne boş vererek yaşamak."
"Görevleri gereği başkalarının acılarıyla ilgilenmek zorunda olan doktor, polis, yargıç gibi kimseler zamanla buna öyle alışıp kaniksar ki, en iç parçalayıcı olaylarda, karşısındakine resmi bir ilgiden başka his duymaz olurlar. Bu bakımdan evlerinin arkasinda kestikleri koyundan, danadan akan kanın çirkinliğinin farkına varmayan köylülere benzerler. Bir yargıcın yalnız resmi görevini yaparak karşısındaki suçsuz bir adamın kişiliğiyle zerrece ilgilenmeden hüküm vermesi, onun elinden bütün haklarını alıp ömür boyu hapse tıkması için az bir zaman yeterlidir."