Kitap için olumsuz eleştiri diyebileceğim konu. Yazarın kitabın başlarında otizm için hastalık kelimesini kullanmasıydı. Otizm bir hastalık değil yaşam boyu devam eden nörogelişimsel bir bozukluktur. Bu yüzden otizmin bireyler üzerindeki etkisi ilaçlarla değil erken yaşta başlatılacak planlı ve programlı bir eğitimle azaltılabilir.
Bilimsel terimler kullanmasına rağmen okurlarının sıkılmasını engellemek için otizmin toplumda görülme sıklığını açık, anlaşılır ve bol örneklerle anlatması kitabın tek seferde okunmasını sağlıyor.
Müzik ve oyunun otizm üzerindeki olumlu etkilerinin yanında özellikle otizmli çocuklara sahip ebeveynlerin doğru bildiği yanlışları, kulaktan dolma bilgilerle çocuklarına içirdikleri ilaçların çocuklar üzerinde ne gibi etkiler bıraktığını çok güzel ifade etmiş.