BERLİN HÂTIRALARI'NDAN
- Korkma!
Cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz;
Bu yol ki Hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz!
Düşer mi tek taşı, sandın, harîm-i nâmûsun?
Meğer ki harbe giren son nefer şehîd olsun.
Şu karşımızdaki mahşer kudursa, çıldırsa;
Denizler ordu, bulutlar donanma yağdırsa;
Bu altımızdaki yerden bütün yanardağlar,
Taşıp da kaplasa âfâkı bir kızıl sarsar;
Değil mi cebhemizin sînesinde îman bir;
Sevinme bir, acı bir, gâye aynı, vicdan bir;
Değil mi sînede birdir vuran yürek... Yılmaz!
Cihan yıkılsa, emîn ol, bu cebhe sarsılmaz!
(.....) Berlin: 5 Mart 1331 (18 Mart 1915)
Sayfa 27 - PdfKitabı okudu
Bir ara açtığım ama kullanmadığım blog sayfamdan
Çoğunu okumadım sağdan soldan derledim:
Aşkın Şehidi - Ahmet TURGUT (Bozkırın Sırrı Türk Peygamber romanını öneririm)
Aşkın Elçisi - Ahmet TURGUT
Aşkın Secdesi - Ahmet TURGUT
Hatıralar kitabında çalışma konusunun temele alındığı bir başka şiir de Berlin Hatıraları'dır. Mehmet Akif, bu şiirde Şark ve Garp karşılaştırması yapmış ve aradaki farklara dikkat çekmiştir. Azim ve çalışmak, Doğu ile Batı arasındaki temel farklar olarak aktarılmıştır. Almanya'da insanlara daha insani şartlarda yaşama konusunda sağlananlar, bilimde ve teknikte yaşanan gelişmeler olumlu özellikler olarak kabul edilmiştir. Berlin Hatıraları, Batı'nın sadece bir övgüsünden ibaret değildir.
Mehmet Akif, “biz” ve “öteki” şeklindeki bir kalıp yargıya düşmemiştir (Canatan, 2008, s. 112). Medenileşme adına yaşanan savaşlar, sömürgecilik, sadece maddi gelişmeye odaklanmak ve kendi toplumları dışındaki insanların insan kabul etmemeyle ilgili Avrupamerkezci görüş eleştirilmiştir. Beyin ile kalbin uyumunu sağlamanın önemli ve esas olduğu belirtilmiştir (Ersoy, 2021e, s. 91). Hatta şiirde Türkiye'deki mukallit Batıcılar da sert bir şekilde eleştirilmiştir.
Sayfa 33Kitabı okudu
Bu yazı dizisinin Millet'teki bölüm başlığı "Safahat Şairini oğlundandinleyiniz..." şeklindedir ve ilk bölümün sunuşu şöyledir:İstiklal Marşı şairi rahmetli Mehmet Âkif Ersoy'un, Emin Âkif Ersoyadlı bir oğlu olduğunu bilir misiniz? Emin Âkif, henüz on üç yaşındaiken İstiklâl Mücadelesi'ne katılan babasıyla beraber
Berlin Hatıraları
"Siz elli yıl oluyor, belki, harbe girmediniz:
Geçen muhârebeden şanlı bir celâdetle
Çıkınca vereiniz evlâd-ı memleket el ele;
Çalıştınız gece gündüz, didindiniz o kadar."
Sayfa 351Kitabı okudu
Berlin Hatıraları
-Bu, kahve... Öyle mi? Yâhu! Nedir bu? Vay canına!
Bizim "Düyûn-ı Umûmiyye"den de heybetli!
Sayfa 343Kitabı okudu
Berlin Hatıraları
Ne kaldı? Bir edebiyyâtımız mı? Vâ-esefâ!
Bırak ki ettiği yoktur bir ihtiyâca vefâ;
Ya rûh-i milleti efsunluyor, uyuşturuyor;
Ya sînelerdeki hislerle çarpışıp duruyor!
´´Ne kaldı? Bir edebiyatımız mı? Ne kadar acı!
Bırak ki o da karşılamıyor bir ihtiyacı;
Ya milletin ruhunu efsunluyor, uyuşturuyor;
Ya yüreklerdeki duygularla çarpışıp duruyor! ´´ 🕊
Sayfa 325 - Elips KitapKitabı okudu
Berlin Hatıraları
Sürûra kalsa da bîgâne Müslüman yüreği;
Bilir te' essür-i mâsûm önünde inlemeyi.
´´Sevince kalsa da yabancı Müslüman yüreği;
Bilir günahsızların duyduğu acı karşısında inlemeyi.´´ 🕊
Sayfa 317 - Elips KitapKitabı okudu
Berlin Hatıraları
Nedense, vahdet-i İslâm'ı târumâr edeli,
Büyük tanıldı, mukaddes bilindi zulmün eli!
Sayfa 313Kitabı okudu
Berlin Hatıraları
Biraz da geçmeyi ister misin bizim yakaya?
Al işte bir günü mâtemsiz olmayan Asya!
O eski ma'bed-i irfan, o mehd-i İbrâhîm;
O şimdi, boynu bükülmüş zavallı hâk-i yetîm!
Sayfa 311Kitabı okudu
Berlin Hatıraları
Mesâibin ezelî âşinâsı varsa, biziz:
Cihanda bir günümüz geçmemiş felâketsiz!
Sürûra kalsa da bîgâne müslüman yüreği;
Bilir te'essür-i ma'sum önünde inlemeyi.
Onunla söyleşilir en acıklı hicranlar,
Ki her figânı açık bir lisan kadar anlar.
Sayfa 309Kitabı okudu
Berlin Hatıraları'ndan... "Kıyaslama"
" Geçende haylice kar yağdı Berlin'in içine;
Bıcık bıcık olacakken takır takırdı yine!
Merâk edip soru verdim 'bırakmayız' dediler!
-Bırakmayın, güzel amma yağar durursa eğer?
'Bırakmayız!' sözü aynen tekerrür etmez mi?
Evet, bu sözde nümâyân heriflerin azmi. "
Berlin Hatıraları'ndan... "Berlin bit'i" :)
"Ne kehle var o mübarek döşekte hiç, ne pire;
Kaşınma hissi muattal bu îtibâra göre!..
Unuttum ismini.. Bir sırnaşık böcek vardı…
Çıkar duvarlara, yastık budur, der atlardı,
Ezince bir koku peydâ olurdu çokça iti…
Bilirsiniz a canım… Neydi? Neydi? Tahtabiti! "