"Çocukca davrandığımı biliyordum. Mantıksız ve toy ve aptalca davrandığımı bilyordum fakat elimde değildi."
Sayfa 72Kitabı okudu
Ama daha büyük bir kısmım her gün buradan kaçmayı istiyordu. Okula gidiyor ve her şey yolundaymış gibi davranıyordum.
Sayfa 92Kitabı okudu
"Kendimi çok önemsiz hissediyordum. Milyonlarca yıldız tarafından çevrelenmiş minik bir zerre gibi..."
Sayfa 241Kitabı okudu
Sonunda, hepimiz yalnızız. Ne kadar yakın görünürseniz görünün, size kimse dokunamaz.
Sayfa 425Kitabı okudu
Çünkü ben biraz karmaşadan hoşlanırım.
Sayfa 47Kitabı okudu
"Burada her şey yanlış. Bozuk. Kırık.
Tıpkı ışık gibi.
Tıpkı benim gibi.
Gökyüzünün ne kadar önemli olduğunu onu kaybedene dek hiç düşünmemiştim.
Duvarlarla çevriliydim.
Bir kutudan çıkıp bir başkasına girmiştim."
Sayfa 142Kitabı okudu
Kendimi komik hissediyorum.
Çok komik ha ha ha gibi degil. Garip bir biçimde komik.
Koş, diyor vücudum beynime. İşler yolunda olmadığında koş. Koşmak iyi hissetmeni sağlıyor ve normal
Ama neden koşayım? Nereye koşayım? Ne anlamı var?
Saçma geliyor, koşmak.
Burada böyle durabilirdim de.
Ve bekleyebilirim.
Dünya sanki yavaşlamış gibi.
Suda yürür gibi.
Boğulur gibi.
Gökyüzünün ne kadar önemli olduğunu onu kaybedene dek hiç düşünmemiştim.
Duvarlarla çevriliydim.
Bir kutudan çıkıp, bir başkasına girmiştim.