Merhabalar, öncelikle herkesin Ramazan Bayramı’nı kutlarım. Rabbim daha nice bayramlara ve Ramazanlara hayırlısıyla kavuşmayı ve hakkıyla istifade edebilmeyi nasip etsin inşallah.
Fark eden okurlar olmuştur belki, bir süredir Mehmed Akif üzerine okumalar yapıyorum. Bu süreç bilinçli bir program dahilinde de olmadı. İsmet Özel “Kitaplar insanı
bir iran şairi der ki:
"ez beyâbân-ı âdem tâ ser-i bâzâr-ı vücûd
be telâş-ı kefenî âmade üryânî çend"
yokluk çölünden varlık pazarına bir kefen almak telaşıyla gelmiş birkaç çıplak..
insan bu idi..
~
Sanma ki sen, çöl* ölü, hayat hiç yok içinde.
Doğmadı mı Peygamber, boş san(y)dığın çöllerde?
Yaratmışken kainatı, cânâ ruhu Üfleyen,
Sanar mısın halk etmez, canı kumlar içinde?
Sandık ki çöl verimsiz, sunacak bir şeyi yok.
İçinde doğdu Kur'an, ilminin benzeri yok.
Tane tane kumları taşıyınca rüzgarlar,
Yeşil amazonda bile, beyâbân
bir iran şairi diyor ki:
ez beyâbân-ı âdem tâ ser-i bâzâr-ı vücûd be telâş-ı kefenî âmade üryânî çend
yokluk çölünden varlık pazarına bir kefen almak telaşıyla gelmiş birkaç çıplak.
İnsan bu idi.
*****
Beyâban-gerd Mecnûn'dan gam ü derdüm su'âl etmen
Ne bilsün garka hâlin ol ki menzil-gâhı sâhildür
(Çöllerde dolaşan Mecnûn'dan benim gam ve derdimi sorma.
Sahilde oturan, denize batmış olanın hâlini ne bilsin?)
*****
"Ez beyâbân-ı âdem tâ ser-i bâzâr-ı vücûd
be telâş-ı kefenî âmade üryânî çend"
Yokluk çölünden varlık pazarına bir kefen almak telaşıyla gelmiş birkaç çıplak.
İnsan bu idi.
"Artık takatim yok, gözyaşlarım da yok, sana karşı muhabbetim de! Fakat zannettiğin gibi başkasını sevebilecek bir kabiliyet de ruhumda yok. Bütün varlığım, soğuk, geniş bir beyaban."
*Beyaban: Çöl, sahra.
Bİ HEVRE
xwazdî ez tu hevre bin
bi hevreherin xorînê
wer dê bihêrin kotra bin
bang dîn bi hevre narînê
dwînî kotra hêra bûm
awaz ji cir dixwînê
fîrabîl û beyaban
hawar ji dest evînê
ez tu watu yek dil wîn
hêzan cwadi wînê
vêra pêkra hıfne wîn
bircînê ya binvînê
BİRLİKTE
birlikte geçen günleri özlüyorum
hele sabah çıkıp gidişimizi
seninle dağlara çıkar dolaşırdık
birlikte söylerdik şarkılarımızı
ben o dağların ruhundan öğrenmiştim
ta yürekten candan sölemeyi
hem dağlarda hem kırlarda hem sahralarda
el aman,medet aşkın elinden yani
ikimiz tekbir gönül olmuşken
sonbahar gelip böyle ayırdı bizi
ancak birlikte olunca küflenmez aşk
ya bağır bir ses ver ya da uyu hadi