Önsöz
“Eylemliliğe, doğrudan yaşamaya, gerçekliğe susamış, ama zayıf, kadınsı, kibar karakterlerde,” diye yazar Dostoyevski, Petersburg Günlüğü’nde (Peterburgskaya Letopis), “az çok hayalperestlik denen bir hal doğar ve insan sanki insan değil de, tuhaf bir orta cins, hayalperest olur.”
Geçen hafta sokaktan geçerken arkadaşım olan o güzel evin acıklı sesini duydum: "Beni sarıya boyayacaklar!" "Zorbalar! Barbarlar!"
Sayfa 8 - İLYA İzmir YayıneviKitabı okudu
•
Yüreğinizde yer edemediğim için sizi suçlamam: Yazgım böyleymiş!
•
•
Mutluluk ve neşe insanı nasıl güzelleştiriyor!
Yürek sevgiyle nasıl da kaynıyor! Sanki kendi yüreğini alıp bir başkasının yüreğine dökmek istiyorsun, herkesin neşelenmesini, herkesin gülmesini istiyorsun.
Mutluluk nasıl da bulaŞıcı!
•
Şimdi öyle bitkinim, öyle yorgunum ki.
…’bu yıllar boyunca ne yaptın? Yaşamının en iyi yıllarını nasıl harcadın? Yaşadın mı, yoksa yaşadığını mı zannettin?’ İçimden gelen ses, ‘etrafına bir bak,’ der, ‘her şey nasıl giderek soğuyor. Yıllar geçecek, kasvetli bir yalnızlık kapını çalacak. Bastonuna yaslanacak, üzüntülü, iç karartıcı bir yaşlılık dönemi geçireceksin. O göz alıcı hayal dünyan ağaçlardan düşen yapraklar gibi sararıp solacak.’ Ah Nastenka! Yapayalnız kalmak ne kadar hüzün verici bir şey, hatta özlemini çekeceğin herhangi bir şeyinin bile olmaması… hiçbir şey… tam anlamıyla hiç, çünkü kaybettiklerimin tümü hiçbir değer taşımayan hayallerden ibaret!”
Sayfa 46 - Türkiye İş bankası kültür yayınlarıKitabı okuyor