Betül
@beyazkrizantem
yürüdüm... düşündüm... yürüdüm... düşündüm... varamadığım ufkun hayalinden aşağı yuvarlandım.
995 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
1000kitap a en çok ortak kitabınızın olduğu okurlar diye bir liste getirmeliler bence
Gece kuşu
Sessizlik.
Her taraf sessiz olmalıydı.
Bu kavramı geçen gün ormanın derinliklerinde dolaşan biri genç öteki yaşlı iki kişiden duydum. Gözlerim iyi seçemese de, yaşlı olanı sesindeki yıpranmışlıktan tanıdım.
“Kendime eziyet ediyormuşum. Bu yaştan sonra oturup keyfime bakmalıymışım. Pehh! Onlar ne bilir gecenin sessizliğinde doğaya karışan
Okur Takip Önerileri
Ah Bu Şehir
Gözlerimi araladığımda hava daha karanlıktı. Yanımdaki lambanın ışığını açıp duvardaki antika saate baktım. Alarmın çalmasına henüz on beş dakika vardı. Tik takları ninni gibi gelirken biraz daha uyumak istiyordum. Fakat uzun zamandır sınav haftasının yoğunluğu nedeniyle aksattığım planların düşüncesi içimi coşkuyla doldurunca uyku geri plana
KIŞ(Aralık Ayı Hikaye Yazma Etkinliği)
Nereye gittiğinden bihaberdi. Yürüyordu. Yalnızca yürüyordu. Yol nereye götürürse onu dinlemeye razı halde. Düşüncelerinin ağırlığıyla mı yoksa yaşadığı utançtan mı bilinmez, başı öndeydi. Gözleri adımlarındaydı. Fakat görmüyordu bağcığı çözülmüş kahverengi botlarını, bastığında çıtırdayan parlak karları. Oysa en sevdiği mevsim değil miydi kış? Zihninin çıkmazları güzellikleri örterken, gökyüzünden düşen beyazlıklar toprağa sarılıyordu. Belki bir an için unutsa benliğini… Evrende sadece kendi olduğunu zanneden benliğini… Şu dökecek yaprağı kalmayan ağaç olsa mesela. Rüzgarı rehberi belleyen bulut… Ufkun ardında kaybolan soluk güneş... Huzuru koklayabilirdi.