İnsan bir kere ölüyor ne fena
Bu düzeni değistirmeli
Bin kere yasamalı
Cok cok ölmeli
En büyük kederler bizim icin
Karsılıksız sevgiler kör kuyular
Cıkmaz sokaklar bizim icin
Dünyaya nasıl gelmisiz diye sormayın
Saygıdeger annelerimiz incinmesin
Her yarım ayrı ayrı ölmeli
Bir kurşun beynime girsin
Bir bıcak kalbime saplansın
Sonra gelsin bir mangasiyet
Sert bir umut
Yaygın bir ates
Bırak kim bağlarsa bağlasın gözlerimi
Cok düşündüm direk damarlarımı kesmeyi
Sonra düsmeyi
Yüksek kulelerden mermerler üstüne
Rönesans öncesi devirlerden kalmayı
Ayakalarıma taş bağlayıp denizler altında ölmeyi
Yinede ölmedim işte görüyorsun
Aşağılık hesaplar küçük korkular bırakmadı beni
Yine de sen bırakmadın
Bıraksaydın