GİBİ GİBİYİM
Gibi gibiyim diyerek uyandım bu sabah. Derin bir of çektim. Nasıl da her şey bir anda değişiveriyor, evriliyor, eskiyor, sünüyor, sökülüyor. Düzken, yamuk, kareyken üçgen, bazen de
Sevmekten yorulmak veya bıkmak falan değil bu.
Yanlış insanlar için güzelim duyguları mahvetmekten vazgeçiş.
Banko
Bekârlara ev vermiyorlar, doğru;
Evlilere kız vermedikleri de doğru,
Bu yüzden bir gün seni bırakırım ya,
Tütünü bırakmak gibi bir şey olur bu.
Evet, gün geliyor bıkıyorum senden
Ama İstanbul'dan bıkmak gibi bir şey bu,
Git, istersen, cüzam kap bir yerlerden,
Görmek istersen, nicedir, tutkunluğumu.
Durum
Yazmak mı, okumak mı? Okumak mı, yazmak mı? Okumak mı, düşünmek mi? Düşünmek mi, yazmak mı? Koşmak mı, yürümek mi? Konuşmak mı, susmak mı? Bıkmak, yorulmak, yeter demek, dayanamayacağım demek, yeter(gene) demek mi?
Yoksa ben bu işin içine mi?
Bilmiyordum.
Hiçbir şey bilmiyordum.
Hakkari'de Bir Mevsim