★ARAF★
"Yanlızlığın kuyusundayım,
sevdiklerim itti beni o çukura..."
Ya "Yusuf" gibi tutunacağım
bir yıldızın kuyruğuna,
kurtulacağım bu çukurdan,
Yada gözyaşlarım ile dolduracağım kuyumu,
"Firavun" gibi kendi kendimi,
kendi okyanusum da boğacağım...
Acım dinene kadar saklayacağım, paklayacağım ruhumu orada..
Bir "Musa" olup, denizi ikiye bölene kadar içimdeki sel dinmeyecek..
Ya "Mevlana" gibi, dönüp dönüp sekiz çizeceğim etrafımda.
Yada "Süleyman" gibi bekleyeceğim koltuğumda, asa kolumun altında..
Ya "İsa" gibi kendimi çarmıha gerip elimi ayağımı çivileyeceğim.,
Yada "Tanrı" beni görecek,
Semaya çekecek..
Ya "Bilal-i Habeşî" gibi göğsüm de
bir taş ile yaşayacağım,
Yada bir "Ebubekir" tutacak elimden, bağırıp haykıracağım içimdeki Ezanı...
Ya "Habil" olacağım
"Kabile" öleceğim..
Yada "Kabil" olup, içimdeki habilleri öldürüp ilk cinayetimi işleyeceğim..
İki seçenekten biriyim..
Gülmedi yüzüme bir felek..
Ve "Cennet" ile "Cehennem'in" arasındayım..
"Beni bulmanız için artık ölmeniz gerek."
Özenmek mi istiyorsunuz?
•Hz. Ebû Bekir: Sıdk/doğruluk ve sadakat ahlakı
•Hz. Ömer: Kuvvet, güç ve adalet ahlakı
•Hz. Osman: Hayâ, edep ve infak ahlakı
O ara biz yine Mehmet ile yüz yüze gelip bu iş nasıl olacak diye bakarken gün batımına yakın üç kavanoz reçel, iki metre de don lastiği satabilmiştik sadece. O ara nasıl olduysa böyle hava bozmaya başladı. Pazarı böyle bir ince rüzgar aldı ama o ince rüzgar böyle bir anda fırtınaya mı döndü artık böyle herkes bir telaş. Neyse o an işte herkes
5 dakikanızı ayırın ve okuyun lütfen
Dr. Ali Taşcı Bey, yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
Birkaç yıl önce, bir vilayetimizde, bir bakanlığın il müdürüydüm. Bağlı bulunduğumuz genel müdürlük, başka üç ilin de il müdürüyle birlikte beni, diğer bir ilimizde personel almak üzere görevlendirdi. Biz dört arkadaş birleşerek sözünü ettiğim şehre gittik. Önceden bizim için ayrılan misafirhaneye
Hikmet Anıl Öztekin, Bilal İşgören bla bla...
Sosyal medyada gezerken, romantik İslamcı(!) zevattan Hikmet Anıl Öztekin denen şahsın bir sözüne denk geldim. Beyfendi diyor ki: "seninle en çok namaz kılmayı seviyordum, dua ederken o nur çukuru gamzelerin yetiyordu namazıma huşu katmaya"
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki romantik İslamcı(!) gördüğümde duvara tırnak sürtüyormuşum ya da yün kazak dişliyormuşum gibi değişik hallere giriyorum. Esas meseleye gelecek olursak; be kardeşim işi gücü bıraktın namazda ve duada bunları mı düşünüyorsun. Kime söylüyorsak! Deli gibi de satıyor canına yandığım.
Kudüs Yeniden Ömer'ini bekliyor..
KUDÜS FATİHİ HAZRETİ ÖMER (ranh):
Kudüs’ün ilk fatihi Hazreti Ömer efendimiz'in(r.a.) Şehid Edilmesinin
(H. 23. Yıl Zilhicce Sonu / M. 644 Kasım Başları ) vefat yıldönümü.
Kudüs-ü Şerif 638 yılında İslam orduları tarafından kuşatıldı.
Yenileceklerini anlayan Hristiyanlar barış talebinde bulundular ve şehri bizzat Hz Ömer efendimizin teslim almasını istediler.
Şartı kabul eden Hz. Ömer, her üç semavi din tarafından kutsal olan Kudüs'e görkemli bir merasimle değil, tevazu ile girdi.
İlk olarak Mescid-i Aksa'yı ziyaret edip Hz. Davud'un mihrabında dua etti.
Hz. Peygamber'in vefatından sonra bir daha ezan okumayan Bilal-i Habeşi'yi çağırarak Mescid-i Aksa’da ezan okuması ricasında bulundu.
Bilal-i Habeşi, Halifenin hatrı ve Kudüs'ün fethi dolayısıyla bu emri bir defaya mahsus olarak yerine getirdi.
Mescid-i Aksa’da Hazreti Peygamberin müezzini Bilal-i Habeşi efendimiz tarafından okunan ilk ezan, Halifeyi ve tüm sahabeleri ağlattı.
Hz. Ömer efendimiz Mescid-i Aksa'da cuma namazı kıldıktan sonra biri bütün Kudüslülere ve biri de Hristiyanlara olmak üzere iki ferman verdi.
Kudüs'ün ardından Filistin'in sahil şehirleri başta olmak üzere diğer yerleşim yerleri de feth edildi.
Bugün de Kudüs ve tüm Filistin işgal ve zulüm altında.
Kudüs,yeniden Ömer’ini bekliyor.
Ve onların ordularındaki imanlı askerler gibi inanmış askerlerini bekliyor.
Rabbim bizlere de bu CUMA günü hürmetine işgal ve zulmün bittiği tekrar İslam'ın sancağının Mescid-i Aksa'da sallandığı o günleri göster. Amin.🌼🌙📿🇵🇸🗡️
Durup dururken böyle bazen insan hatırlar ya hani, böyle unutmak ister ama yine de hatırlar. İlyas'da öyleydi yani; gidecek yeri olmayanın, yolu uzun, kederi de derin olurmuş. Bizim İlyas da o gün sabah kahveyi açtıktan sonra dellenmiş, gideceğim diye tutturmuş. Bilal Abi de ikna edememiş İlyas’ı; yazıhaneden biletini almış, valizini de