... öyle çığlık çığlığa bağırmaya gerek yoktu. Masum bir gözyaşının eşlik ettiği inceden bir sitem,yeri göğü inletmeye yeterdi.
Sayfa 17Kitabı okudu
Olmak istediği insan olamamıştı ama tam da ölmek istediği yerdeydi.
Sayfa 8Kitabı okudu
Belli ki yağmurun bile ümidi kalmamıştı. İnsanoğlunun bunca kirlenmisliğini silmeye gücünün yetmeyeceğini anladıkça,hiddeti de o oranda artıyordu belki de.
Sayfa 8Kitabı okudu
Ve bir insanın yaşayabileceği en derin boşluk buydu ; hissizlik...
Sayfa 7Kitabı okudu
Dış görünüşe bakıp kesin hükümler vermemeli.Herkesin bir hikâyesi var. Dinleyip anlamadan kimseyi yargılamamalı.
Ön yargılarımız en kadim zaafımız.
Huzur dolu, vicdanlı bir kalple bir parça ekmeği paylaşmak, vicdan yoksunu insanlarla paylaşılan zenginlikten bin kat daha hayırlıdır.
Yani kum üstünde şaton olacağına, taş üstünde kulüben olsun.
Ve son bir söz;
"Doğru insanı bulmak istiyorsak, önce biz doğru insan olmalıyiz."
İnsanların yaşadıklarını ya da ne tür acılara maruz kaldıklarını bilmeksizin , sırf dıştan öyle gözüktükleri için yaftalamamalı en önemlisi dışlamamalıydık.
Bazı insanların kaderi acıya yazgılıdır.
Dudak payı dudaklarımız yanmasın, kuşku payı ise sonradan kalbimiz kırılmasın diye alınan masum ama akıllıca tedbirlerdi.
Kimse kimseyi dinlemiyor, ama herkes herkesi yargılıyor .
Ve bir de insan kendi hayatından çok başkalarının hayatını merak eder. Çünkü orası bilinmezlerle dolu gizemli bir sandık gibidir.
İnsan eksikliğini komplekse dönüştürmek yerine ,onu sahiplenmeli ve hatta sevmelidir.