Son birkaç gündür felsefe ve ilahiyat alanında akademisyenler ve uzmanlar ile birlikteydim. Hâni hep söylediğim bir söz vardır ya "İnsanların seviyesizliğinden şikayet ediyorsanız, bulunduğunuz yerin seviyesizliğinden şikayet etmelisiniz." diye. Gerçekten insanın bulunduğu yerler muhatap olacağı insanların seviyesini belirliyor. Bu
Hadi gel bı kibrit cak su kalbim alev alev yansin
Sana alev alev yansin bana külleri kalsın
Nereyee doğru baksam orda hep sen varsiin
Bu sensiz hallerimin adını bilen yazsin
Canım Tess bile şu ruh halime iyi gelmediyse kitap okumama gerek yok benim artık. Ruh haline göre kitap okuyanlar çok azdır diye düşünmüştüm. Sayımızın fazla olduğunu bilemedim. Bana özel bir durumdur dedim. Ah hep düştüğüm yanılgı. Özel olmak. Neyse hayat bunu başıma vura vura öğretecek. Galip gelemeyeceğimin farkındayım aslında. Ama işte ufak
Yine de insanın her zaman kalbinin derinliklerinde biri ona ne yaparsa yapsın, ister gülsün ister üzsün tek gerçek hissin nefret olduğunu bilen iç benlik oluyor.