Kitap güncel politika, koronavirus ile ilgili gelişmeler ve felsefe bilgisi gerektiriyor. Bu sebeple, hacmen küçük olsa da tam bir demir leblebi. Yani tekrar tekrar okunsa da çiğnenip hazmedilmesi zor ve tekrar tekrar bakıldığında hep farklı şeyler keşfedilebilecek bir eser.
Kapitalizm sebebiyle zaten uzun süredir eşitsiz bir topluma doğuyor insanlık. Üstelik artık hava manipülasyonları ile rahat nefes alabilmek de politik hale gelmiş durumda. Bu bağlamda tıp ve siyaset birbiriyle ilişkilenirken bilimsellik kazandırılmış yönetimlere meyil olabilir.
Bağışıklık demokrasisi içinde yaşıyoruz aslında uzun zamandır. Bağışıklık iki anlamlıdır malum. Birincisi bir şeylerden muafiyet anlamındaki bağışıklık ve diğeri de tıbbi anlamdaki. Toplumda hep biz-siz ikiliğinde vücut bulan bir ayrıcalıklı olmak veya olamamak hali vardır. Göçmen- yerleşik, kadın-erkek, beyaz-siyah... Koruma, kollama ve güvence demokrasisi birilerinin canına mâl olmaya devam edecek gibi görünüyor. Bunun en somut örneği İtalya'da virüsle mücadele (?) sürecinde yaşlıların ölüme terk edilmesi. Gençlerin dünyasında yaşlılar bazı bağışıklıklardan yoksun çünkü. Korunan grup gençler...
İnfodemi, bilgi hastalığıdır. Yanlış bilgilerin yayılması başka türlü bir salgın hastalıktır zira.
Bu bağlamda, virüs eşitsizlikleri daha ayan etmiştir. Yönetimler de Orban'ın yaptığı gibi genelde olağanüstü yetkileri kendilerine atfederek sağlıklı toplum yolunda(?) otoriterleşme için meşruiyet zemini aramaktadır.
Hepi topu 89 sayfalık bu demir leblebiyi daha çok insan zihninde çevirse dursa da benden başka şeyler çıkarsayanların fikirleriyle de tanışsam ne iyi olur.
