Daha ilk cümlede bir cinayet işleneceğini biliyorsun. Ve son sayfada ne olacağını bildiğin halde yine de kanın donuyor. Ara sayfalar da ise, o bilinçli ya da bilinçsiz susmalar, ihmal, önyargı kalbini sıkıştırırken, birebir olayı görmene rağmen gidişatı değiştiremediğin için çaresiz hissettirip, hem soluksuz bırakıyor, hem isyan ettiriyor. Marquez ve büyülü cümleleri bir kez daha okurla buluşuyor.
