Kalanlara gelirsek, eh, sonraki seller, sonra düşünülecek mevzulardı. Önemli olan bu seli atlatmak, elektriğin geri gelmesini sağlamak ve sonra hepsini unutmaktı. Bill Denbrough'un zamanla keşfedeceği üzere, Derry'liler için trajedileri ve felaketleri unutmak, adeta bir sanattı.
Sayfa 12Kitabı okudu
Gegorge denbrough kendisini bekleyen tuaf ölüme doğru koşarken ayakkabılarının tabanlarında. Hoş bir melodi yükseliyordu ve o anda içini dolduduran tek his ağabeyi bill'e duyduğu katıksız ve yalın sevgiydi....
Ben Hanscom’a sorsalardı, Henry Bowie, Kaybedenler Kulübü üyeleri arasında en çok benden nefret ediyor, derdi. O gün Çorak Yer’de olanlara kızdı. Sinemadan çıktığımız zaman yaptıklarımıza da. Ama en çok, kâğıdımdan kopya çekmesine izin vermediğim için öfkelendi.
Aynı soru Richie Tozier’e sorulsaydı. Henry senden çok benden nefret ediyor, diye cevap verirdi. Freese mağazasına dalarak Henry’yle diğer iki silahşörün elinden kurtulduğum için.
Stan Uris’e göre ise Henry en çok ondan nefret ediyordu. Çünkü o Yahudiydi.
Bill Denbrough, Henry’nin en çok kendisinden nefret ettiğine inanıyordu. Çünkü sıskaydı, kekeliyordu ve güzel giyiniyordu.
Evet, Henry Bowers aslında dördünden de nefret ediyordu.
"Bill Denbrough'nun zamanla keşfedeceği üzere, Derry'liler için trajedileri ve felaketleri unutmak, adeta bir sanattı."
Sayfa 13Kitabı okudu
Böylece Bill Denbrough, kendini bir kere daha şeytanla yarışırken buldu. Ama bu sefer şeytan, suratı beyaza boyanmış, pis pis sırıtan bir palyaçoydu.