İnsan ölümü her yerde gönül rahatlığıyla beklemeli...
Önce kendini tanımalı insan. Kendi içinden başlamalı seyahatine. Dünyanın yollarına ovalarına, dağlarına adım atmadan önce, kendi iç dünyasının yollarında yürümeli, dağlarını aşmalı, ovalarından geçmeli. Bu yüzden insana yöneltilen en kadim çağrı şu olmuştur:Kendini bil. Başka şeyler öğrendiğinde bilgin olabilirsin. Ama Bilge olmak için kendini
Susmam seni ürkütmesin içimde çağlar var bilmelisin
Katı bir yalnızlık bu bilmelisin
Kaçmam kendimi bulmam
Ben senden yoksunum iyi bilmelisin..
Şu yalnızlık çıkmazında önümde niye sen varsın
Niye her şey bir anda kayıyor sen kayıyorsun
Kalbim niçin bu kadar yabancı sen niye yoksun
Bir sam yüklü geceleri içimden atamıyorum
Niye bunları bir anda unutamıyorum
Hadi tut elimden gök gibi ölü kadar yalnızım..
(Erdem Bayazıt - Yok Gibi Yaşamak)
youtube.com/watch?v=cEQcSms...