1957 – 59
İstanbul, Fatih,
Bütün gün beni, bu kâğıtların başında oturmaya iten yalnızlığımı düşündükçe acımın artmasını istiyorum. Bu büyük, kalabalık şehirde hiçbir teselli yok benim için. Acım, çok önceleri, başka sokakların, başka pencerelerin, yatak odalarının, bütün o anlamsız eşyanın bulunduğu ortamda çok daha büyüktü. Şimdi başka bir
Bilmem seviyor gibiydi..
En kötüsü bu değil miydi..
Seviyor gibiydi..demek..
Kaç defa daha ölmek gerek..
Son defa ölmek için..
🧠: Özlüyor musun onu?
🫀: Bilmem...
🧠: Seviyordun onu.
🫀: Evet seviyordum...
🧠: Sevmeyi mi bıraktın?
🫀: Hayır sadece onun beni sevme ihtimalinin olmadığını anladım...
🧠: Ama seviyor gibiydi seni.
🫀: Yalanmış...
🧠: Özlüyor musun onu?
🫀: Bilmem...
🧠: Seviyordun onu.
🫀: Evet seviyordum.
🧠: Sevmeyi mi bıraktın?
🫀: Hayır. Sadece onun beni sevme ihtimalinin olmadığını anladım...
🧠: Ama seviyor gibiydi seni.
🫀: Yalanmış...
