Ben bilmez miyim ki eşkıya dünyaya payidar olmaz? Sultan Süleyman'a kalmayan dünya, o Süleyman kuş dilini bilirdi, Kaftan Kafa hükmederdi, işte ona kalmayan dünya, hiç kimseye kalmaz.
Ben bilmez miyim ki, köylü bizim efendimizdir. Vatanımız düşmandan onlar sayesinde kurtulur. Yediğimiz ekmek onların topraktan çıkardığıdır. Benim korktuğum bunlar şehirleri doldururlarsa, yediğimiz ekmeği, meyveyi kim çıkarır topraktan? Köylü yoksa bizim velinimetimizdir.
"Hiç sevmem kışları" derdi. Neymiş üşürmüş de kalın giymek zorunda kalırmış. "Hahh" dedim içimden. "Yazın da, kışın da mahallenin en pejmürdesi sensin..." Bunları o zamanlarda çok yakın olup da sevemediğim, şimdilerdeyse rahmetli olan canım arkadaşıma söylerken yıl 1995 aralığın 17'siydi.
Şimdiyse 2006 yazının
Dahası da var kuşkusuz, hele günümüzde! Kadın taraftarlara ya da oyunculara bile bulaşan maço bir kültür; cinsiyetçi, militarist ve milliyetçi sloganlar atan fanatik taraftarların şiddeti, sokak kavgaları, hatta birbirlerini öldürmeleri; holiganlar arasında örgütlenen ırkçı, dinci gruplar, dazlaklar; rakip takımlara düşmanlık söylemleri geliştirip
"zerre içinde zerreyim,
ben kendimi bilmez miyim.
yani, işin sırrı kendini bilmekte.
değişmek istiyorsan eğer, bileceksin kendini.
neyi terk ettiğini bileceksin.
neyi terk ettiğini bileceksin ki,
neye kavuşmak istediğini bilesin.
şimdi düşünüyorum da...
bırak bilmeyi,
ben aslında hiç öğrenemedim kendimi..."
Hem evrenim hem zerreyim
Ben kendimi bilmez miyim
Zerre içinde zerreyim
Ben kendimi bilmez miyim
Hata bende hakir benim
Hizmet ehli zakir benim
Dost katında bakir benim
Ben kendimi bilmez miyim
Daimi'yim ben de bende
Bent olmuşum ben de bende
Her gönülde perakende
Ben kendimi bilmez miyim
Aşık İsmail Daimi
“Herkesin bir Feride’si vardır ben bilmez miyim
Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı
Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim
Bir de kimsesizliği…”
diye yazmıştım Feride adlı şiir kitabımda. “Sahi, herkesin bir kimsesi var mıdır? Benim yok” diye sormuştu bir okur da yanıtlayamadığım mektubunda.
Bütün gelenlere, gidenlere, insandan
“Herkesin bir Feride’si vardır
ben bilmez miyim
Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı
Herkesin bir kimsesi vardır
ben bilmez miyim
Bir de kimsesizliği…”