Belki de o kadar çok şey var ki ben olmayan, gerçek ben, o şeylerin arasında yitip gidiyordur. Ben diye geri kalan yalnızca gölgedeki bir iz bir siluet hissidir belki de. Hayatımda yaptıklarımı yapan, yapacaklarımı yapacak olan düşüneceklerimi düşünecek olan ben miyim bilmiyorum.
Sayfa 40
"Bizi haberdar eder misin?"
"Bilmiyorum. Bunu düşünmem lazım. Temiz bir kesik daha hızlı iyileşir derler. Benim için sadece pulların zamkıyla bir arada tutulan ilişkilerden daha hazin bir şey yoktur. Bir adamı işitemiyorsan, ona dokunamıyorsan, en iyisi bırak gitsin."
Sayfa 456Kitabı okuyor
Sende gül aydınlığı; benim yüzüm karanlık
Bilmiyorum nereden bakıyorsun göklere
Sayfa 85Kitabı okuyor
"Görevim tamamlandı. Bundan sonra nelerin olacağını bilmiyorum. Ne güzel. Böylelikle müdahale edip dümeni çevirme gafletine düşmemiş olacağım."
Sayfa 458Kitabı okudu
Adınız Güler, değil mi?
- Ben daha sizinkini bilmiyorum.
- Öğreneceksiniz. Bence insanın adı onunla en az ilgili yanadır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor. (Sustu. Bir sigara yaktı.) Bakın, şimdi adımdan daha önemli bir şey biliyorsunuz. Sigara içtiğimi. İşte bir başkası: Bütün bu “siz”ler, “iz”ler, “uz” lardan sıkılırım ben. Yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana. İkinci konuşmamda ‘sen’ diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam. Ne dersin (iz)?
- Galiba sizi anlıyorum.
- Yanılıyorsun. “Siz” anlanamaz, “sen” anlanır. Bazı kitaplarda “sizi seviyorum” u okuyunca gülerim. Sanki “siz” sevilirmiş! “Sen” sevilir, değil mi?
Sayfa 76Kitabı okudu
Ne istediğimi biliyor muyum? Kendimi kaybetmiş gibiyim; tek istediğim sonsuza dek, daima, bütün ömrümce onun yanında olmak, onun ışığıyla, onun halesiyle aydınlanmak. Ondan ötesini bilmiyorum!
Sayfa 100 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, OAKitabı okudu
